مقاله درموردبررسی رابطه شوخ طبعی با سلامت روانی در دانشجویان

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:105

فهرست مطالب:

  فصل دوم: مبانی نظری و یافته های پژوهشی

مبانی (رویکردهای) نظری روان شناختی مزاح       

    نظریه اهانت                                    

نظریه تخلیه هیجانی و آسودگی  

نظریه ناهماهنگی و تباین    

واکنشهای مزاح 

مزاح و سیستم ایمنی بدن   

مزاح و عملکرد تحصیلی

نقش درمانی مزاح

تبین روان شناختی از تأثیر مزاح در مقابله با استرس

مدل تعاملی استرس

مبانی نظری سلامت روانی

نظریه موری    

نظریه آدلر

نظریه فروم

نظریه مزلو

نظریه اسکینر  

نظریه یونگ

افراد سالم از نظر روانی

نظریه اسلام

اهمیت سلامت روان

عوامل زیستی

عوامل عاطفی و روانی

عوامل اجتماعی    

رابطة بین استرس، کنار آمدن و سلامتی

پیامدهای استرس

                                               33

اختلال شناختی  

اختلال فیزیولوژیکی

کنار آمدن 

روشهای کنار آمدن مستقیم  

کنار آمدن مواجهه ای

مسئله گشایی برنامه ریزی شده  

حمایت اجتماعی 

روشهای کنار آمدن دفاعی

مکانیزمهای دفاعی

کاهش دهندگان شیمیایی استرس   

پسخوراند زیستی   

ورزش  

یافته های پژوهشی در زمینة مزاح (شوخ طبعی)  

ترغیب پرورش توانایی شوخ طبعی 

جامعه آماری و روش نمونه گیری

فهرست منابع   

نمره گذاری مقیاس سنجش شوخ طبعی

طرح تحقیق و منطق انتخاب آن      

روش اجرا تحقیق

روش تحلیل داده ها

یافته های تحقیق

یافته های توصیفی

یافته های مربوط به فرضیه تحقیق

محدودیتهای تحقیق

پیشنهادات

مقیاس شوخ طبعی (مزاح) مارتین ولفکورت

مقدمه

مزاح یا شوخ طبعی

مزاح [1] به عنوان یکی از ویژگیهای شخ+صیتی انسان، کیفیتی منحصر به نوع آدمی است. اگر چه ارائه تعریف دقیقی از مزاح دشوار است، اما حتی در تمدنهای باستان نیز در این باره نظرات و مطالب گسترده ای مطرح شده است. مثلاً در کتاب عهد عتیق، پندی به این مضمون وجود دارد که «دلی شاد به خوبی یک طبیب کار می کند» افلاطون، ارسطو و اندیشمندان و فلاسفه سایر اعصار و قرون نیز دربارة مزاح به اظهار نظر پرداختند. در متون احادیث اسلامی نیز روایاتی از پیامبر و ائمه وجود دارد که حاکی از تأثیرات مثبت مزاح در زندگی مؤمنان است. در روایاتی از پیامبر اکرم (ص) ایشان فرموده اند «هیچ مؤمنی نیست جز این که او را شوخی و مزاح است».

متون اخیر روان شناسی بر نقش مزاح در سازگاری و مقابله [2] با استرس از یک سو و اثرات آن در افزایش بهبود کیفیت زندگی از سوی دیگر تأکید کرده اند (نجاریان، براتی و ابراهیمی قوام، 1373). در اصطلاح Humor (به معنی مزاح) از کلمة لاتین Humere به معنای «جاری ساختن» و «مرطوب بودن» مشتق شده است. از دیدگاه فلاسفه و اندیشمندان باستان، مزاح متأثر از اخلاط چهارگانه بدن است که سبب علامت جسمی و روانی اند. آنان معتقد بودند خون قرمز، جاری، گرم و مرطوب است و چنانچه بر سایر اخلاط غالب شود، فرد سالم، امیدوار، با نشاط و سر حال می گردد. اما چنانچه ترشحات سایر اخلاط غلبه یابند فرد در حالتی مرضی قرار می گیرد برای مثال اگر ترشحات کبد که صفرای سیاه است غالب شود فر دچار نوعی حالت مرضی می شود و از نظر خلقی، حساس، زودرنج، کج خلق و دچار حالات مالیخولیا و افسردگی می شود که سبب نگ`رشی منفی و غمگنانه به زندگی می گردد. بدین ترتیب علت انتخاب اصطلاح Humor به جاری و مرطوب بودن خون به مثابة علت سببی مزاح است. در قرون میانه و پس از آن نیز پیرامون مزاح و شوخی نظراتی ارائه شده است. مثلاً توماس هابز [3] فیلسوف انگلیسی معتقد بود که شوخی در درجه اول، روشی در جهت ابراز خشم و غضب آدمی است و

1-Humory

2- Coping

3- Thomas Hobbes