تحقیق در مورد فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 18
چکیده:
آن چه مسلم است، دنیای قرن بیست و یکم در واقع دنیای استیلای فناوری نوین اطلاعات و دنیای شتابزدگی تاریخ به لحاظ تغییرات و تکثرات
شتاب آمیز علمی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی خواهد بود. سیستم های آموزشی در یک جامعه و به تبع آن آموزش و پرورش، قادر نخواهد بود هم چون جزیره ای خود را منفک از دیگر نهادهای اجتماعی، ملی و فعل و انفعالات گستردهی
بین المللی در دهکدهی جهانی بداند، زیرا جامعهی آموزشی هم به لحاظ تجربهگرایی تاریخی و هم به لحاظ شرایط ویژهای که قرن بیست و یکم را احاطه خواهند نمود، مطمئناً مرکز ثقل تغییرات، تحولات و تکثرات قرن بیست و یکم خواهد بود.
همیشه جامعهی اطلاعاتی و فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات، به عنوان عامل نجات و در عین حال تهدید کننده تلقی شده اند. اگر چه این فناوری ها به هیچ وجه بی طرف و خنثی نیستند، اما باید آنها را همان گونه که هستند _ وسائلی برای کسب اطلاعات و برقراری ارتباط که با ساختارهای موجود جامعه پیوند خورده اند _ پذیرفت.
در عین حال از آن جا که فرایند تغییر و تحول در ماهیت نهادهای اجتماعی بشری قرار دارد، سیستم های آموزشی نیز در آیندهی نزدیک دستخوش تغییر و تحولات و یا حتی چالش های احتمالی خواهند شد. اما مسألهی اساسی این است که چه استراتژی هایی را بایستی اتخاذ کرد که نظام های آموزشی و آموزش و پرورش در دنیای قرن بیست و یکم دنبالهروی صرف نباشد، بلکه هم گام با رشد و پیشرفت بشری به بازسازی و باز آفرینی خود بپردازد.
در این مقاله پس از توضیحاتی دربارهی فناوری اطلاعات به نقش و جایگاه آن در آموزش و پرورش کشورهای توسعه نیافته و نیز ایران پرداخته شده و سپس پیش نهادها و راهکارهایی در زمینهی چگونگی ورود به جامعهی اطلاعاتی و شیوه های استفاده از فناوری های اطلاعات پرداخته می شود.
فناوری اطلاعات چیست؟
اصطلاح « فناوری اطلاعات » برای توصیف فنونی به کار میرود که ما را در ضبط، ذخیرهسازی، پردازش، بازیابی، انتقال و دریافت اطلاعات یاری می کند. (کیت بهان، دیانا هولمز، ترجمه آذرخش و مهرداد، 1377)
هرچند فناوری اطلاعات، اصطلاحی است جدید، از لحاظ مفهومی قدمت آن به قدمت اشتیاق انسان به برقراری ارتباط می رسد. در حال حاضر سیستم های اطلاعاتی ما را قادر می سازند تا سیستم های اطلاعرسانی کارآمدی به وجود آوریم. بدون کاربرد معقول فنون اطلاعاتی، فعالیت ها تقریباً بی فایده و بی حاصل خواهد بود. برای سهولت تصمیمگیری به اطلاعات نیاز داریم. هدف اصلی سیستمهای اطلاعاتی کسب اطلاعات، پردازش آن به صورت مفید و در دسترس قرار دادن آن برای انجام وظایف مختلف است. (منبع قبلی)
یکی از نقش های سیستـم اطلاعــاتی در آموزش و پرورش، ایجـاد این اطمینان
است که بتوانیم در مواقع لزوم اطلاعات مورد نیاز خود را تهیه کنیم. باید کوشش کنیم تا اطلاعات مورد نیاز را پیش بینی نموده هنگام لزوم در دسترس داشته باشیم.
فناوری اطلاعات، در جامعهی اطلاعاتی امروزه در اصل الکترونیک بوده و اساس آن را مدارهای یک پارچه قطعات سیلیکون تشکیل می دهند. این فناوری به دو گروه عمده تقسیم می شود. نخستین گروه را «تله ماتیک ها» یعنی رسانه های بزرگ می نامند که فناوری هایی چون کامپیوتر، تلفن، ماهواره، تلویزیون، رادیو، ویدئو و دیگر فناوری هایی که به زیر بنای گسترده نیاز دارند،
دربرمیگیرند. هنگامی که از فناوری تله ماتیک سخن به میان می آید فرض بر این است که هم روند انتقال پیام مورد نظر است و هم سخت افزاری که جهت تکمیل مبادله ضروری می باشد.
دومین نقش فناوری « اتنوترونیک » یا رسانههای کوچک نامیده می شوند که وسایلی چون ماشین تحریر، ضبط صوت، فاکس، ماشین های فتوکپی، ساعتهای دیجیتال و دیگر انواع فناوریهای شخصی را در بر میگیرد. تمامی این فناوری های اطلاعات، جزئی از رسانه های بزرگ و کوچک محسوب می شود . (هنسون و رولا، ترجمه حیدری، 1373)
Tele matics 2. Ethnotronic
فناوری اطلاعات واژه ای است که کشورهای در حال توسعه با درجهی متفاوتی از پیچیدگی نسبت به کشورهای توسعه یافته با آن روبهرو هستند. اما به طور کلی فناوریرسانههای کوچک بیشاز فناوری رسانههای بزرگ دراین کشورهارواج دارد.
در این جا با توجه به نقش اساسی رسانه ها در آموزش و پرورش جهت روشن شدن تمایز بین رسانه ها و فنون اطلاعات (فناوری اطلاعاتی) به توضیحی کوتاه در مورد تفاوت این دو پرداخته می شود.
رسانه ها به ابزاری اطلاق می شود که هر یک در مقطعی از تاریخ هدف و کاربرد محدودی داشته اند (و ممکن است الکترونیک هم نباشند). اما فناوری اطلاعات واژهای است با تعبیری باز که مجموعــهی وسیعی از فنـاوری ارتباطات (کامپیوتر، ماهواره، ویـدئو، دیسک و ...)که ارتبــاط های پیچیدهتر وگسترده تری را فراهم می سازند، در بر میگیرد.
به هر حال کسانی که از جوانب و فنون اطلاعات سخن به میان آوردهاند، تصاویر و ایدههای بسیاری در قبال قدرت اطلاعات ارائه داده اند. یکی از مضامین، تصاویر شگفت آوری از دسترسی فوری فناورانه به اطلاعات کاملاً سازمان یافته ارائه می دهند؛ تصویری از گروه های اجتماعی بدون دسترسی به اطلاعات که هر روز فقیرتر می شوند و ثروتمندانی که هر روز غنیتر می گردند. به هر حال، در جهان واقعیت، احتمال قوی وجود دارد که دو طیف کاملاً متضاد، خوش بینانه و بدبینانه تمامی تغییراتی را که افراد مختلف در زمان های متفاوت در هر یک از جوامع احساس می کنند، در خود جای دهند.
(جان لنت ) می گوید: برخی از پیش گویی ها بر این نظر است که فناوری اطلاعات به توسعهی «دهکدهی جهانی» خواهد انجامید و برخی دیگر نیز بر این باورند که فناوری های جدید اطلاعات، به تفاهم، صلح و برادری بین المللی کمک خواهنـد کـرد. بـرخی نیز از فناوری به عنوان عـاملی در جهت تقویت استقلال و ارتقای اندیشه های دموکراتیک یاد می کنند و عده ای نیز فناوری را عامل رهاییبخش توده های جهان سوم دانسته اند و به همین دلیل در نظر آنان دست یابی به اطلاعات از طریق سیستم های بزرگتر ارتباطی هدفی است که
می باید دنبال شود.
اما کشورهای در حال توسعه علاوه بر مشکل دسترسی به فناوری، با مسائل ساختاری و رفتاری مرتبط با آن نیز روبه رو هستند. کارآیی در زمینهی این فناوری ها به عوامل سیاسی، فرهنگی ، اقتصادی ، فنی و سطح پیشرفت نرم افزار و چگونگی نهادینه شدن و بهره گیری از آن ها بستگی دارد . (هنسون و رولا، ترجمه حیدری، 1373)
علاوه بر عوامل فوق، چهار نیروی دیگر که در پذیرش فناوری جدید اطلاعاتی و ارتباطی در آموزش و پرورش مؤثرند عبارتند از :
1- برداشت تجدید نظر شده در ارتباطات در آموزش و پرورش
2- انقلاب نهادهای جدید اطلاعاتی
3- اطلاعات وساختارهای اجتماعی متناسب با جامعهی اطلاعاتی
4- فرآیند به کارگیری فناوری های اطلاعات
نقش فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش کشورهای توسعه نیافته:
بر پایهی نظرات کمیسیون بین المللی یونسکو در بررسی مشکلات ارتباطات، یکی از نقش ها و وظایف فناوری ارتباطات و اطلاعات در جامعه، موضوع آمـوزش و پـرورش است. یعنی انتقـال اطلاعات لازم برای رشد و پرورش
افکار، ساخت و پرورش شخصیت و فراگیری مهارت ها، هم چنین انتقال پیام های متنوع و گستردهی لازم به منظور کمک به فراگیران در شناخت، درک و قدردانی از یکدیگر و اتحاد در تعهدات اجتماعی. ( استوور، ترجمه نجف بیگی و صرافی زاده، 1375) .
از جمله وسائل عمده ای که از طریق آن می توان به تحرک روانی، احساس یگانگی، استدلال و اعتماد به نفس رسید، آموزش و پرورش است و در این مورد فناوری اطلاعات می تواند نقش عمدهای را داشته باشد. رشد فناوری اطلاعات در کشورهای توسعه یافته و توسعه نیافته، بخصوص در زمینهی وسائل ارتباط جمعی موجب فرصت های تازه ای در آموزش و پرورش می شوند.
ارتباطات به ایجاد « محیط آموزشی» منجر می گردد که در آن هم خود وسیله و هم موضوع بحث است. به عنوان وسیله موجب می شود تا تعداد زیادی از مردم، بخصوص در مناطق روستایی، به مهارتهای اولیه مجهز شوند. به عنوان موضوع یا پیکرهی اطلاعات به مردم اجازه می دهد تا با یکدیگر بهتر ارتباط برقرار کنند و از مراودات اجتماعی بهره مند شوند.
بین فناوری اطلاعات و آموزش روابط روشن و متقابلی وجود دارند . ( مک براید) ابتدا این که اطلاعــات و ارتبـاطات مکمــل توسعـهی خردمنــدانه است. در نظــر بسیــاری از مـردم کشورهای کمتوسعه یافته، مدرسه مساوی و یا معادل وسایل ارتباط جمعی تلقی می شود، و از طریق رادیو است که مردم دانش کسب میکنند. حتی محتوای بعضی از برنامه ها که طبیعتاً آموزشی نیستند، موجب فراگیری فرد میشود امکان پیشرفت دموکراسی وعدالت را میسر می سازد.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
