Basic 4 android

a mouzesh barname nevisi ba basic 4 android

ba in a mouzesh dar chand hafte yek barname nevis android bashid

fagar ba pardakht mab laghe na chizi barname haye khod ra tarahi konid va az an kasbe daramad konid

دانلود جزوه آموزش ویژوال بیسیک

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 80

تا کنون برای ذخیره داده ها، از متغیرهایی از نوع Byte ،Decimal ، Currency و غیره استفاده کردیم که هر کدام یک سلول از حافظه را اشغال می کردند. به عنوان مثال، دستورات زیر را در نظر بگیرید:

Dim   Yes   As   Booleam

Dim   D   AS   Double

Dim   L   As   Long

Dim   Num   As   Integer

    این دستورات متغیر Yes را از نوع منطقی (Boolean  ) ، D را از نوع Double‌ ، L را از نوع Long و Num را از نوع صحیح  (Integer ) تعریف می کنند.

     هر کدام از متغیرها به یک سلول از حافظه نیاز دارند تا داده ها را ذخیره نمایند. اما همیشه تعریف اینگونه متغیرها جوابگوی نیاز برنامه نویس نیست. به عنوان مثال فرض کنید می خواهیم 10 عدد صحیح را در حافظه نگهداری کنیم. یک روش این است که 10 متغیر از نوع صحیح تعریف کنیم و هر مقدار را در یک متغیر قرار دهیم. شاید این روش برای 10 عدد مطلوب باشد ولی اگر بخواهیم 500 عدد صحیح را ذخیره کنیم، آیا تعریف 500 متغیر در برنامه کار معقول و پسندیده ای است؟ در اینگونه موارد، باید از متغیرهای دیگری به نام متغیرهای اندیس دار یا آرایه استفاده کرد.

     در این صورت، در این مثال، برای 500 عدد فقط یک نام انتخاب می کنیم و هر مقدار را یک عنصر می نامیم و برای دستیابی به هر عنصر از اندیس استفاده می کنیم.

     به عنوان مثال، شکل 1 ، یک متغیر اندیس دار به نام a را نشان می دهد که شامل 10 عنصر صحیح است. همانطور که مشاهده می شود، عناصرمتغیر اندیس دار در محل‌های متوالی حافظه و تحت نظام خاصی ذخیره می شوند. به کمک این نظام، می‌توان در هر یک از این محل ها اطلاعاتی را قرار داد و به هر یک از عناصر آرایه دستیابی داشت. از اینجا به بعد متغیرهای اندیس دار را آرایه می نامیم. نامگذاری متغیرهای آرایه از قانون نامگذاری برای متغیرهای معمولی تبعیت می کند.

شکل 1 :

متغیراندیس دار10 عنصری

تعریف آرایه در ویژوال بیسیک :

     اکنون پی بردیم در بعضی از مسئله های برنامه نویسی به آرایه نیاز است، تعریف آن در ویژوال بیسیک می آموزیم.

  ] نوع آرایه1  As [ ( اندیس پایان  ] To اندیس شروع [ ) نام آرایه 1 Dim     (1 )

  ... ] ] نوع آرایه 2  As [  ( ] اندیس پایان ] To  اندیس شروع [ )  نام آرایه 2 و [

  ] نوع آرایه1  As [ (] اندیس پایان To اندیس شروع [ ) نام آرایه 1 Public     (2 )

... ] ] نوع آرایه 2  As [  ( ] اندیس پایان To [ اندیس شروع [ )  نام آرایه 2 و [

در این تعاریف ، برای نامگذاری آرایه، از قانون نامگذاری متغیرها استفاده می کنیم.

    Dim و Public کلمات کلیدی در ویژوال بیسیک هستند. نوع اندیس آرایه می تواند عدد صحیح باشد. نوع اعشاری و کاراکتری نمی تواند به عنوان نوع اندیس آرایه انتخاب شود ولی عناصر آن می توانند هر نوعی باشند. چنانچه نوع آرایه ذکر نشود، ویژوال بیسیک نوع آن را عددی اعشاری با دقت معمولی در نظر می گیرد.

دستورات زیر را در نظر بگیرید:

Dim   A  (10)   As   Integer

Public   M  (5  To   10 )   As   Double

Dim   B   (100)

     در این آرایهA  از نوع صحیح و آرایه هایM  و B از نوع اعشاری تعریف شده اند. آرایه A دارای 10 عنصر و آرایه M دارای 6 عنصر است. آرایه B دارای 100 عنصر است و نوع عناصر آن، اعشاری دقت معمولی است. شیوه ذخیره و بازیابی عناصر، آرایه های A و M  در شکل 2 آمده است. در این شکل، اعدادی جلوی نام آرایه در داخل ( ) آمده اند، اندیس آرایه نام دارند. اندیس آرایه از تعریف نوع اندیس مشخص می شوند. مثلا اندیس آرایه A از صفر تا 9 است که می توان با دستورoption Base اندیس این آرایه را از 1 تا 10 تعریف کرد. دستور option Base در ادامه توضیح داده می شود. اندیس آرایه M  از 5 تا 10 می باشد.

حافظه مورد نیاز :

     مقدار حافظه ای که در اختیار آرایه قرار می گیرد، به طول ارایه و نوع عناصر آن بستگی دارد، به عنوان مثال اگر آرایه ای از نوع صحیح به طول10 داشته باشیم 2 × 10 بایت حافظه به آن اختصاص می یابد. ( چون نوع صحیح 2 بایت از حافظه را اشغال می کند).

شکل 2- روش ذخیره و بازیابی عناصر آرایه

 A(0)  A(1)    A(2)  A(3)  A(4)   A(5)   A(6)  A(7)  A(8)   A(9)

آرایه A  :

M(5)     M(6)   M(7)    M(8)    M(9)    M(10)                  

آرایه M  :

تعیین کمترین مقدار اندیس آرایه :

     چنانچه اندیس شروع آرایه ذکر نشود، ویژوال بیسیک بطور پیش فرض آن را صفر درنظر می گیرد. با استفاده از دستورoption Base می توان کمترین مقدار اندیس را تعیین کرد. دستور option Base به صورت N  option Baseبه کار می رود.

     N متغیری است که کمترین مقدار اندیس آرایه را تعیین می کند و می تواند 0 یا 1 باشد. پیش فرض سیستم برای حد پایین اندیس آرایه ها عدد صفر می باشد.

     دستور option Base  باید قبل از دستور معرفی آرایه قرار گیرد. به عنوان مثال دستورات زیر را در نظر بگیرید‌ :

option Base  1

Dim   A   (100)   As   String

در این مثال آرایه A از نوع رشته ای می باشد که دارای 100 عنصر است و اندیس عناصر از 1 تا 100 می باشد.

معرفی چند تابع :

     در این بخش چند تابع را معرفی می کنیم تا بتوانیم اعمالی را بر روی آرایه ها انجام داده، اعمال ورودی – خروجی ساده ای را انجام دهیم.

تابع   L  Bound :

     این تابع برای تعیین اندیس اولین عنصر آرایه ( حد پایین ) استفاده می شود و به صورت زیر به کار می رود :                                  (نام آرایه )       L  Bound 

     این تابع برای تعیین اندیس آخرین عنصر آرایه ( حد بالا ) استفاده می شود و به صورت زیر به کار می رود :                                  (نام آرایه )       L  Bound     

دستورات زیر را در نظر بگیرید :

Dim  X  (15)   As   Integer

For    I   =   L  Bound  (X) To   U bound (X)

                          X(i)  =  X(i)  +  1

  Next  I

این دستورات مقادیر تمام عناصر آرایه را با اندیس هر عنصر جمع می کند و در آن عنصر قرار می دهد.

تابع Array  :

     این تابع برای تعریف یک آرایه از نوع variant ( با نوع مختلف ) در زمان اجرا مورد استفاده قرار می گیرد و به صورت زیر به کار می رود :

                                                       ( لیست عناصر آرایه )          Array 

     چنانچه در این تابع تعداد عناصر بیش از یکی باشد با کاما جدا می گردند. به عنوان مثال دستورات زیر را در نظر بگیرید :

Private From – Load ( )

         Dim   var   As   varint ,  I   As   Integer

         Var = Array (1,3,5,7,9)

          List 1.  clear

          For   I = L Bound  (var)  To  U Bound (var)

                     List 1. Add Item   Str  ( var ( i ) )

Next  I

    Var = Array  (“ one” , “tow” , “ three” )

     List  2. clear

     For   I = L Bound  (var)  To  U Bound (var)

     List 2 . Add Item   Str  ( var ( i ) )

Next I

End Sub

     در این دستورات، ابتدا یک آرایه به نام var ایجاد می شود که عناصر آن اعداد فرد کوچکتر از 10 می باشند. کلیه عناصر این آرایه را در عنصر List 1 نمایش می دهد و سپس یک آرایه به نام var ( همان نام قبلی ) از نوع دشته ای تعریف کرده مقادیر آرایه را در List 2 نمایش خواهد داد.

تابع Msg Box :

     این تابع، کادر محاوره ای را برای نمایش اطلاعات ظاهر می کند و به صورت زیر به کار می رود :

Msg  Box ( Promt [ , Buttons] [, Title ] [, Help  File ] [ , Context ])

    در این تابع پارامتر Promt پیامی است که باید نمایش داده شود. پارامترButtonsنوع آیکن ها ودکمه هایی را که درکادرمحاوره ای نمایش داده می‌شود، تعیین می کند.

    پارامترTitle، عنوانی را که درکادرمحاوره ظاهرمی گردد، مشخص می کند، چنانچه در این پارامتر مقداری ذکر نشود، نام پروژه در عنوان کادر محاوره ظاهر می شود.

    عنوان کادر محاوره حداکثر می تواند 255 کاراکتر باشد. پارامتر Help File ، نام فایل کمکی و مسیر آن را مشخص می کند و پارامتر Context ، شماره ای است که بر یکی از سرفصل های فایل کمکی اشاره می کند. با استفاده از آرگومان Buttons می‌توان نوع دکمه ها ( مثل ok , cancel , Retry ) و نوع آیکن ها را تعیین کرد. مقادیر این آرگومان در جدول 1 آمده است .

     مقادیر ثابت و اعداد این جدول را می توان با هم ترکیب ( جمع ) کرد، مثلاً برای نمایش دکمه Ok ، Yes ، No و آیکن علامت هشدار، در کادر محاوره، باید مقدار زیر را در آرگومان Buttons قرار دهید :

(V b ok only  + V b  Yes  No + Vb Exclamation ) 0 + 4 + 48 = 52

     چنانچه در آرگومان Buttons مقدار ذکر نشود، کادر محاوره با یک دکمه Ok ظاهر می گردد تا بتوانید کادر محاوره را ببندید.

     پس از غیرفعال شدن کادر محاوره می توان تعیین کرد که کدام یک از دکمه ها کلیک شده است. مقادیری که این تابع برمی گرداند، در جدول 2 آمده است. براساس دکمه ای که کاربر کلیک کرده است، می توان تصمیم گرفت که برنامه چه عملی را انجام می دهد. به عنوان مثال دستورات زیر را در نظر بگیرید :

Result = Msg Box (“Print Docoment. Txt” , vb ok cancel + vb Question)

If  ( Result = o ) Then 

دستوراتی که فایل Document. Txt   را چاپ  می کنند      Else  

دستوراتی که با کلیک کردن دکمه cancel اجرا می شوند   End  If

این دستورات شکل 3-4 را تولید می کنند. کاربر می تواند دکمه های Ok یا Cancle را انتخاب کند که در هر حال مجموعه ای از دستورات مختلف اجرا می شوند. چنانچه کاربر کلید Esc را فشار دهد ویژوال بیسیک فرض می کند که دکمه Cancle کلیک شده است و مقدار 2 را باز می گرداند. ( مطابق جدول 2 ) 

این فقط قسمتی از متن جزوه است . جهت دریافت کل متن جزوه ، لطفا آن را خریداری نمایید