تحقیق کامل در مورد اهمیت نماز جماعت-تحقیق آماری

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 13
فهرست و توضیحات:

مقدمه

اهمیت و موضوع تحقیق

اهداف تحقیق:

جامعه و نمونه

تفسیر نمودار

نمودار مستطیلی داده‌ها

مقدمه

نماز جماعت و....

آئین اسلام، از بعد اجتماعی مهمی برخوردار است و با عنایت به برکات آثار وحدت و تجمع و یکپارچگی، در بسیاری از برنامه‌هایش بر این بعد، تکیه و تأکید کرده است.

برگزاری نمازهای روزانة ‌واجب نیز به صورت جماعت و گروهی، یکی از این برنامه‌هاست. در اینجا به اهمیت «نماز جماعت» و آثار گوناگون آن اشاره می‌کنیم:

اهمیت نماز جماعت

غیر از آثار فردی و اجتماعی نماز جماعت (که به آنها اشاره خواهد شد) پاداشهای عظیمی برای آن بیان شده که در اینجا به بعضی از روایات، اشاره می‌شود.

از رسول خدا(ص)‌ نقل شده که:

نماز کسی که صدای اذان را بشنود و بی‌دلیل، در نماز جماعت مسلمانان شرکت نکند، ارزشی ندارد.

در حدیث، تحقیر نماز جماعت، به منزلة ‌تحقیر خداوند بشمار آمده است.

شرکت دائم در نماز جماعت، انسان را از منافق شدن بیمه می‌کند. و برای هر گامی که به سوی نماز جماعت و مسجد برداشته شود، ثواب و حسنه در نظر گرفته شده است.

همین که کسی برای شرکت در نماز جماعت از منزل خارج می‌شود، یا در مسجد، در انتظار نماز جماعت به سر می‌برد پاداش کسی را دارد که در این مدت، به نماز مشغول بوده است.

تعداد حاضر در نماز جماعت، هر چه بیشتر باشد، پاداش آن بیشتر است. این کلام رسول خدا(ص)‌ است که فرمود.

حدیث جالبی در بیان فضیلت نماز جماعت است که قسمتی از آن در رساله‌های عملیه هم ذکر شده که ترجمه تمام حدیث چنین است:

اگر اقتدا کننده 1 نفر باشد، پاداش 150 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 2 نفر باشد، پاداش 600 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 3 نفر باشد، پاداش 1200 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 4 نفر باشد، پاداش 2400 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 5 نفر باشد، پاداش 4800 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 6 نفر باشد، پاداش 9600 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده می‌شود.

اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسیدند، پاداش 72800 نماز را دارد. ولی، همین که عدد افراد از ده نفر گذشت، حساب آنرا جز خدا کسی نمی‌داند.[1]

[1] ـ مستدرک الوسائل، ج 1، ص 487، رسالة ‌حضرت امام مسئله 1400.