فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 13 صفحه
چکیده:
در سال گذشته ، از جمله چالش های تکنولوژی و صنعت ، جنبه های زیست محیطی و نیاز به انرژی بوده است ، که نیاز به اقدامات فوری برای توسعه منابع انرژی جایگزین است. بر اساس این ملاحظات ، استفاده از زیست توده می تواند کمک به افزایش استفاده از منبع تجدید پذیر برای تولید انرژی باشد. موضوع قابل توجه تولید سوخت های زیستی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش در هزینه تولید قیمت مواد غذایی گرسنگی فقرا است. آیا سوخت های زیستی می تواند به برخی کشورها برای کاهش وابستگی به مناع و فراورده های نفن خارجی نمایید؟ آیا می تواند وسیله برالی تقویت بخش کشاورزی باشد؟
زیست توده -- تمام بوته و اجزا گیاهان ، نه تنها برای مواد غذایی استفاده می شود بلکه دارای پتانسیل بسیار خوبی برای تامین انرژی تجدید پذیر برای آینده ایران است. زیست توده اخیرا به عنوان بزرگترین منبع داخلی انرژی تجدید پذیر و قوه محرکه مولد برق می باشد که در حال حاضر مقدار ناچیزی از کل مصرف انرژی در ایران فراهم می کند. علاوه بر مزایای زیادی که انرژی تجدید پذیر ، در خصوص محیط زیست دارا می باشد ، باعث می شود آن را در کاهش واردات فراورده های نفتی نیز حائز اهمیت باشد. مهمترین سئوال کلیدی این است که چقدر بیو ماس می تواند در پاسخ به تقاضای انرژی کشور کمک نماید.. با فرض این که سیاست های مالی و اقتصادی و پیشرفت در فن آوری تبدیل به سوخت زیست توده و محصولات از لحاظ اقتصادی قابل دوام است ، می تواند در صنعت تصفیه خانه زیستی به اندازه کافی بزرگ باشد تا تاثیر قابل توجهی در تامین انرژی ایفا نماید. مشارکتهای زیادی قطعا مورد نیاز است ، پتانسیل زیست توده به اندازه کافی بزرگ می باشد تا یتواند جایگزین مناسبی برای سوخت در بخش های مختلف صنعت و کشاورزی باشد.
مقدمه:
هدف این مقاله این است که آیا منابع زمین های ایران و سایر مناع تولید بیوماس قادر به تولید عرضه پایدار انرژی از زیست توده می باشند؟
پاسخ کوتاه به این پرسش که آیا که مواد خام زیست توده می تواند تولید مثبت داشته باشد. نگاهی به زمین فقط به منابع جنگلی و کشاورزی ،که دو تا از بزرگترین منابع زیست توده و بالقوه می باشند نشان می دهد که می توان مقدار قابل توجهی بیوماس در هر سال تولید نمود.با پتانسیل کامل منابع در دسترس می توان در قرن 21 تصفیه خانه زیستی صنایع و انرژی زیستی در مقیاس بزرگ ایجاد نمود. .