سلیمان راوش

سلیمان راوش

48 صفحه

رابعه بلخی

یا

حمامهء در حمام خون ذؤیان خرد

این نوشته را به دو د ختر نازنینم  اهدآ مینمایم

 و از طریق آندو به دخترانی که به خرد ، عشق و آزادی می اندیشند.

سخن از یمامه ازاده ی بلخ، رابعه است   ، کبوتری بلند پرواز  که ذؤیان و صیدان خونریز اهریمن خوی ،  بال های یاقوتی جانش را با شمشیر برید ند و پیکر مهتابینه اش را   در گرما به ً  خونین ،  به خون  رنگین ساختند .

 از آن تاریخ تا به امروز که بیشتر از هزار سال ازآن میگذرد ، رابعه را از حمام خون ذ ؤ یان خرد بیرون نیاوردند، واقعیت اندیشه وتفکر شاهد خت بلخ رابعه همچنان از سده ها بدین سو است که در زندان نویسنده و شاعر امکان پیدا نموده اند ،که فقط روی بٌعد آزاد اندیشی رابعه در انتخاب وگزینش عشق خشونت هایی فکری وباوری در بند و زنجیر است. تنها در پسینه سالها است که از او چند نویسنده و شاعر امکان پیذا نمودند که  فقط  روی بعد آزاد اندیشی رابعه در انتخاب و گزینش عشق  بحث نمایند و در تکیه به سرنوشت جانگداز او قاتلین و منکران عشق را محکوم بدارند، که از جمله این کسان در پسینه سالها برعلاوه  چند تن  ازمتقدمین سده هایی پیش  که از آنها نام خواهیم برد ، زنان  چون مهریه آذرخش و لیلی رشتیا عنایت سراج  و چند تن دیگر میتوان نام برد