مقاله علمی اثر آلومینیوم بر رشد سلولهای آستروسیت جنین انسان در محیط کشت و بیان ژنهای درگیردرآپوپتوز

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 23 صفحه

چکیده

مقدمه: آلومینیوم به لحاظ فراوانی سومین عنصر کره زمین است. این عنصر در بعضی بیماریهای دژنره شدن سیستم عصبی مانند آلزایمر نقش دارد.در مطالعه حاضر ما اثر آلومینیوم بر سلولهای آستروسیت جنین انسان را بررسی کردیم.

مواد و روش ها:در این مطالعه تجربی اثرات مجاورت باغلظتهای مختلف  آلومینیوم به مدت3، 9 و12 روز بر رشد آستروسیتها با روش سنجش MTT بررسی شد. سپس اثر آلومینیوم بر بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی با روش ایمنو سیتوشیمی (ICC) ارزیابی گردید. نتایج توسط نرم افزار آماریStata  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که آلومینیوم با غلظت یک و یک و نیم میلی مولار در مدت 3 روز سبب کاهش رشد سلولهای آستروسیت  شد)به ترتیب01/>P و 03/>(P، اما در غلظتهای کمتر (100 و500 میکرومولار) برای ایجاد سمیت ، به زمان مجاورت بیشتری نیاز بود. (9 روز برای غلظت 500 و12 روز برای غلظت 100 میکرومولار)  (000/0=P). آلومینیوم بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی را تغییر نداد.

بحث و نتیجه گیری: آلومینیوم در مجاورت طولانی مدت حتی در غلظتهای کم نیز برای سلولهای آستروسیت جنین انسان سمی است ولی به نظرمی رسد بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی را تغییر نمی دهد.

مقدمه

آلومینیوم به لحاظ فراوانی سومین عنصر کره زمین است که 8 درصد آن را تشکیل می دهد. با اینکه عملکرد بیولوژیک شناخته شده ای ندارد، مرتباً از طریق خــــاک، آب(در موارد تصفیه آب با تــرکیبات آلـومینیـــوم) غذاها و داروها وارد بدن موجودات زنده می شود،(4،3،2،1). آلومینیوم برای سیستم اسکلتی، هماتولوژی و عصبی سمی است،(5). اگرچه سد خونی مغزی مانع ورود آلومینیوم به مغز می شود، قرار گرفتن در معرض مقادیر زیاد آلومینیوم یا افزایش غلظت سرمی آلومینیوم به دلیل نارسایی عملکرد کلیه ممکن است به تجمع آلومینیوم در مغز منجر شود، به علاوه با افزایش سن نیز آلومینیوم در مغز تجمع می یابد(6)، زیرا نیمه عمر آن بالا است،(9،8،7). تخمین زده می شود که هر ساله 6 میکروگرم آلومینیوم در مغز رسوب کند،(10). در حیـــوانات آزمایشگاهی قـــرار گرفتن در معرض آلومینیوم علائم کلینکی و پاتولوژی شبیه آلزایمر ایجاد می کند،(11،12). مطالعات اپیدمیولوژیک هم نشان داده اند بین افزایش مقدار آلومینیوم آب آشامیدنی و بیماری آلزایمر ارتباط وجود دارد،(13).

در مورد اثرات نوروتوکسیک آلومینیوم، بررسی ها و تحقیقات زیادی انجام شده است و اغلب به اثرات آن بر نورونها توجه شده است، ولی یافته های اخیر نشـــان می دهد که هدف اولیه عملکرد سمی آلومینیوم آستروسیتها هستند،(14،15،16،17). این سلولها نقش مهمی در بقا و عملکرد نورونها دارند(18) و در تعدادی از بیماریهای دژنراتیو سیستم عصبی نیز نقش دارند،(19). نتایج تحقیقات انجام شده در مورد اثر آلومینیوم بر سلولهای آستروسیت متناقض است. بعضی نتایج اذعان دارند که آلومینیوم تغییری معنی دار در مرفولوژی و بقای آنها ایجاد نمی کند،(20). در حالیکه در بعضی مطالعات نشان داده شده است که آلومینیوم سبب ایجاد تغییرات زیادی در مرفولوژی و بقای این سلولها می شود،(17). به علاوه تا کنون در مورد اثر آلومینیوم بر سلولهای آستروسیت انسانی هیچ مطالعه ای انجام نشده است. هدف ما در این تحقیق بررسی اثر آلومینیوم بر رشد و تکثیر سلولهای آستروسیت جنین انسانی بود و اینکه آیا اثر آلومیـــنیوم بر سلـــولهـــای آستروسیت انسانی با  دیگر گونه ها  متفاوت است.