دانلود مقاله اثر ناخالصی ها بر روی مس

مشخصات این فایل
عنوان: اثر ناخالصی ها بر روی مس
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات :38

این مقاله درمورد اثر ناخالصی ها بر روی مس می باشد .

بخشی از تیترها به همراه مختصری از توضیحات هر تیتر از مقاله اثر ناخالصی ها بر روی مس

ارسنیک بطور طبیعی در بعضی سنگهای معدنی مس ظاهر می شود و ممکن است اجازه داده شود که بعد از عمل تصفیه در مس باقی بماند یا بطور عمدی در غلظتی به میزان 3/0 % به مس اضافه شود .
بعضی وقتها این عنصر به اندازه 5/0% به مس اضافه شده است که تحت عنوان مس ارسنیکی به فروش می رسد و در لوله های مبدلهای حرارتی و لوله های کندانسرها مورد استفاده واقع می شود ( تکنولوژی مبدلهای حرارتی را ببینید ).
ارسنیک استحکام خمشی را تحت شرایط کارسرد کمی افزایش مس دهد و دمای تبلور را بالا می برد . نقره که به مس ارسنیکی افزوده می شود به بالا رفتن دما تبلور مجدد کمک می کند .
آرسنیک اثر زیان آور قابل بر روی هدایت الکتریکی مس حتی در حضور اکسیژن دارد (به شکل 6 نگاه کنید)
حضور اکسیژن مشخصه های ریخته گری مس ارسنیکی را بهبود می بخشد . از طرفی ارسنیک موجب بهبود خصوصیات کاری مس اکسیژن دار می شود .
اثرمفید ارسنیک بروی خواص کارسرد مس اکسیژندار بدلیل تاثیر ارسنیک بروی ساختمان آلیاژ تلقی می شود .
اکسیدمس بطور طبیعی به شکل یک یوتکتیک که کریستالها یادانه های نرم را احاطه می کند . هنگامیکه غلظت ارسنیک از مقدار ( 1/0 )% افزایش می یابد یوتکتیک بوسیله ذرات کروی نسبتا بزرگی و منفردی جانشین می شود و دانه های جداگانه واقع می شوند . اجزاء تشکیل شده جدید احتمالا محصول واکنش انجام شده بین ارسنیک و اکسید مس هستند که ممکن است این مواد ارسنات مس یاشند . این ترکیب فعال نوری است و شکلهای تداخلی خاصی هنگامیکه تحت نورپلاریزه به آن نگاه می کنیم تشکیل می دهد. مشابه آن برای سیستمهای مس- اکسیژن-آنتیموان خاصیت فعالیت نوری گزارش شده است . .....(ادامه دارد)

سولفور اثر قابل توجهی در غلظتهای پایین تا حدود PPM 10بر روی دمای تبلور مجدد دارد . این اثر در غلظتهای بالاتر سولفور کاهش می یابد زیرا قابلیت حلالیت جامد ( محلول جامد) محدود می شود . بخشی از این تاثیرات بدلیل تشکیل CU2S نامحلول است .
دمای تبلور مجدد مس به ازای هر ppm سولفور c 0  7/0 در دامنه ppm (25-6 ) افزایش خواهد یافت . (28)
سلنیم اثر نافذی بر روی نرم سازی مس دارد .‌(29) هر ppm سلنیم کاهشی معادل mm (60-40) در تغییر طول نسبی ار تجاعی ( فنر) ، در مقایسه با اثر سولفور که (mm20) است ، ایجاد می کند .
تنها اثر سلنیم از لحاظ دمای نرم سازی c 0 12 به ازای هر ppm سلنیم  در دامنه ppm (5-0) برای تابکاری در دمای c 0 850 است .
تلور اثر نسبتا بالاتری به مقدار  c 0  6 به ازای هر ppm دارد . اکسیژن به نظر نمی رسد که رفتارتلور را تغییر دهد .
آلیاژهای مسی شامل سولفور و تلور بعنوان مسهای با قابلیت ماشینکاری فروخته می شوند
مس خالص نرم و جقرمه است و ماشینکاری آنها مشکل می باشد . هنگامیکه مس بریده می شود ( برشکاری) رشته های طویل حلقوی تشکیل می شوند که سرعت برش را کاهش می دهند ، ابزار برش گیر نموده و حرارت ایجاد شده افزایش می یابد ، که سرعت ماشینکاری پایینی به مس نسبت داده می شود . .....(ادامه دارد)

تمام آلیاژهای مس که شامل مقدار محسوسی از اکسید مس هستند از قبیل TPC و DLP هنگامیکه تحت شرایط احیاء حرارت داده شوند ، خصوصاً اگر هیدروژن عامل احیاء باشد ، مستعد نوعی خسارت هستند که تردی یا خسارت هیدروژنی نامیده می شود .
هنگامی که مس اکسیژن دار در هیدروژن یا گاز هیدروژن دار حرارت داده می شود هیدروژن به اسانی به فلز نفوذ می کند و با اکسید مس واکنش داده و تولید بخار آب می کند .
تحت فشار طبیعی ، بخار تولید سوراخها و شکافهایی می کند و انعطاف پذیری ساختار را کاهش می دهدد . این ویژگیها عموماً به عنوان تردی خسارت هیدروژنی شناخته شده اند . مس TPC که در دمای C 0 595 در هیدروژن حرارت داده شده است آسیبی به عمق mm 9/0 بعد از یک ساعت و به عمق mm 5/2 بعد از 10 ساعت حرارت دیدن پیدا کرده است .
تأثیر واکنش اکسید مس و هیدروژن در ساختار میکروسکوپی مس کار شده ( شکل 11 توضیح داده شده است .
با وجودیکه هیدروژن و بخار ایجاد شده در صورتیکه هر دو به شکل گاز باشند می بایست حجمهای مساوی اشغال کنند ، این عقیده وجود دارد که هیدروژن در مس حل نمی شود تا زمانیکه بجار تشکیل شود .
زمان و دما نیز همانند موجودیت گاز احیاء کننده از قبیل هیدروژن در واکنشهای این حالت فاکتورهای مهمی هستند .
مسی که 06/0 % اکسیژن را در سرعت واکنش زیر دمای c 0 450 بطور قابل توجهی کاهش می یابد و کمتر از دمای C 0 400 سرعت واکنش نا چیز است . مس بدون اکسیژن و مس اکسیژن زدائی شده هنگامیکه در هیدروژن حرارت داده شوند مستعد تری نیستند مگر اینکه قبلا ابتدا در یک اتمسفر اکسید کننده  حرارت داده شوند .
در طی کوره اکسیداسیون اکسیژن به درون مس نفوذ می کند و اکسید های داخلی که اکسید عناصر باقیمانده اکسیژن زدا یا عناصری با غلظت کم هستند رسوب پیدا می کنند . .....(ادامه دارد)

آلیاژهای مهم و تجاری آلومینیم برنز (ALUMINUM    BRONZ)  معمولا شامل (4- 1)%AL با یا بدون دیگر عناصر است .
اضافه کردن آهن ، منگنز ،‌سیلیسیم و نیکل براحتی موجب افزایش استحکام و سختی این آلیاژها می شود .
- آلومینیم برنزها خواص فلز کاری سرد عالی و فلز کاری گرم خوبی دارند و می توانند براحتی پتک کاری گرم و نورد و اکستروژن شوند . بهترین محدوده دمائی کار گرم در دمای (900-790 )است.
با غلظتی از آلومینیم دامنه تغییرات پلاستیک گرم افزایش یافته و سرعت کار سرد نیز بطور قابل ملاحظه ای زیاد می شود .
آلیاژهای  می توانند بوسیله پتک کاری گرم به شکلهای پیچ در پیچ تبدیل شوند . رفتار این آلیاژها در مقابل کار گرم شبیه رفتار برنجهای است اما نسبتا ،‌کند کار سرد می شوند .
عموما آلیژهای برنز آلومینیمی تحت شرایط نورد کاری گرم  و اکستروژن تولید می شوند . این آلیاژها دارای استحکام کششی بالا توام با انعطاف پذیری پائینی هستند .
آلیاژهای  نسبت به عملیات حرارتی عکس العمل  نشان می دهند و خصوصیات مکانیکی آنها  بطور کلی بهبود می یابد .
بسته به سایز قطعه و آلیاژ، عمل کوئینچ کردن از دمای در آن انجام می شود و آنیل مجددی در دمای انجام می گیرد .
مشخصه های آنیل آلیاژهای  شبیه برنج  است . آنیل کردن می تواند در محدوده دمائی C 0 (760-430 ) انجام گیرد که بستگی به خواص مورد نظر آلیاژ دارد .
همه آلیاژهای آلومینیم مقاومت خوبی نسبت به اکسید اسیون در دماهای بالا دارند و نسبت به آنچه از دیگر آلیاژهای پایه مس خواسته شده ، بهتر عمل می کنند . .....(ادامه دارد)