پروژه حقوق آدم ربایی (خانم سلیمانی). doc

نوع فایل: word

قابل ویرایش 53 صفحه

مقدمه:

شاید بتوان گفت بعد از جرم قتل عمدی مهمترین جرم علیه اشخاص جرم آدم‌ربایی است . تحت شرایطی آدم ربایی می‌تواند بعنوان یک بزه بین‌المللی و به عنوان یک جرم سیاسی مورد بررسی قرار گیرد و ربودن افراد یکی از مصادیق جرائم علیه آزادی تن اشخاص می‌باشد. در تعریف آدم‌ربایی می‌توان گفت . "بردن و انتقال دادن شخصی از مکانی به مکان دیگر بدون رضایت به قصد سوء" امروزه دیگر نمی‌توان گفت در کشور ما ربودن و جرم آدم‌ربایی به ندرت اتفاق می‌افتد. هر چند در گذشته اغلب اطفال، مجنی علیه این جرم قرار می‌گرفتند اما در زمان حاضر اشخاص کبیر هم مجنی علیه این جرم قرار گرفته و بر حسب انگیزه آدم‌ربا و آدم ربایان، بزه دیده این جرم قرار می‌گیرند. در حقوق کیفری ایران از زمان مشروطیت این جرم مورد توجه قانونگزاران قرار گرفته چنانچه ماده 270 قانون جزای عرفی به ربودن اطفال اختصاص داده شده بود. کاملترین قانونی که در خصوص جرم آدم‌ربایی به تصویب رسید و تا حدی ارتکاب این بزه را تقلیل داد، قانون تشدید مجازات ربایندگان اشخاص مصوب 28ˆ12ˆ1353 می‌باشد. با تصویب قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازاتهای بازدارنده) و اختصاص ماده 621 این قانون به جرم آدم‌ربایی این سوال مطرح می‌شود که آیا قانون تشدید مجازات ربایندگان اشخاص را باید منسوخ دانست یا خیر؟ یکی از نقاط قوت قانون اخیرالتصویب در خصوص موضوع، جرم شناختن شروع به ربودن اشخاص می‌باشد (تبصره ماده 621). علاوه بر جرم آدم‌ربایی، جرائم دیگری وجود دارند که به عنوان جرائم علیه آزادی تن شناخته می‌شوند از جمله توقیف و حبس غیرقانونی و اخفا اشخاص قانونگذار ما جرم اخفای اشخاص را در چندین مواد قانون مجازات اسلامی به تصویب رساند. چنانچه در ماده 583 و ماده 621 قانون مذکور جرم اخفای اشخاص مورد حکم قرار گرفته است . لذا باید دید در این خصوص چه تفاوتی بین این مواد وجود دارد. متاسفانه قانونگزار جدید تمام مباحث جرم آدم‌ربایی را در یک ماده و یک تبصره خلاصه نموده است این در حالی است که در قانون تشدید مجازات ربایندگان اشخاص 12 ماده به این جرم اختصاص داده شده است .

جرم آدم ربایی در عداد جرایم علیه اشخاص می‌باشد که آزادی تن را مورد تعرض قرار می دهد. اهمیت آزادی تن باعث شده است تا قانونگذاران در کشورهای مختلف، این جرم را با مجازاتهای سنگین ممنوع و قابل تعقیب بدانند. آدم ربایی، ربودن و نقل مکان اجباری انسان زنده است بدون رضایت وی که سلب آزادی از مجنی علیه را بدنبال دارد. جرایمی مانند توقیف غیرقانونی، اخفاء بعنف و دستگیر نمودن و حبس غیرقانونی نیز از جرایم علیه آزادی تن اشخاص می باشند که عموما در کنار این جرم مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین گروگان گیری را می توان نوعی آدم ربایی دانست که در آن شخص ربوده شده به عنوان یک گروگان برای انتقام یا تحصیل وجه و یا گرفتن مجوز و ... می باشد. آدم ربایی یا به صورت جرم ساده و بدون وجود کیفیات مشدده می باشد و یا با وجود کیفیات مشدده‌ای از قبیل ربودن با وسیله نقلیه، سازمان یافته بودن عمل ارتکابی و ربودن اطفال، همراه است که در این صورت آدم‌ربایی مشدد محقق می گردد که مجازات آن نیز شدیدتر می باشد. در حقوق کیفری ایران مواد 621 و 631 قانون مجازات اسلامی و نیز قانون تشدید مجازات ربایندگان اشخاص (مصوب 1353) در موارد عدم مغایرت با مواد فوق احکام و مصادیق جرم ادم‌ربایی را بیان می‌دارند. مواد 1-224 الی 6-224 و مواد 8 و 7-227 ماده 1-421 قانون جزای سال 1994 فرانسه مربوط به جرم آدم ربایی و گروگان گیری می باشد. در حقوق بین الملل نیز کنوانسیونها، اسناد و همچنین قطعنامه‌های سازمان ملل متحد جرایم آدم ربایی و گروگان گیری را ممنوع و قابل مجازات دانسته‌اند

فهرست مطالب:

بخش اول: مروری اجمالی بر جرم آدم ربائی

بررسی جرم آدم‌ربایی

جرم آدم‌ربایی در حقوق ایران

مجازات جرم آدم‌ربایی

1) مجازات  اصلی

گروگانگیری ‌یا‌ آدم‌ربایی؟

قصد و انگیزه مجرم در مجازات آدم ربا چه نقشی دارد؟

آرامش پاداش زندگی هوشیارانه است 

آدم ربایی از نگاه قانون

نشست قضایی دادگستری تهران در خصوص چگونگی احراز جرم آدم ربایی

بخش دوم

جرایم خشونت آمیز

مبحث اول: جرائم  خشونت آمیز کلیات

بخش اول: آدم ربایی و مخفی کردن ربوده شده

مقدمه

نظر شعبه دیوان در نقص رای دادگاه

گفتار اول عنصر قانونی جرم آدم ربایی یا مخفی کردن ربوده شده

1-آدم ربایی به معنی اخص کلمه

2-نوزاد ربایی مخفی یا تعویض کردن طفل

3-ربودن اتباع ایرانی توسط اتباع و عوامل آمریکا

4-ربودن اشخاص در قوانین متفرقه

گفتار دوم عنصر مادی جرم آدم ربایی یا مخفی کردن ربوده شده

1-ربودن انسان

2- ارتکاب فعل ربودن یا مخفی کردن منجی علیه توسط دیگری به حکم قانون

3- تحقق معاونت در جرم یا صدور دستور ربودن یا مخفی کردن صفل نوزاد به دیگری

4-تعدد جرم در خصوص اشخاص ربوده شده و مخفی کردن آنان

5-تشدید مجازات با توجه به موقعیت سنی مجنی علیه

الف) سایت کیفری در جرم آدم ربایی یا مخفی کردن ربوده شده

ب) نجات و نگهداری طفل نوزاد رها شده

ج) ربودن یا مخفی کردن طفل نوزاد مرده

شروع آدم ربایی

گفتار سوم – عنصر معنوی جرم آدم ربای یا مخفی کردن ربوده شده

1- لزوم عمد و قصد

2- انگیزه و تاثیرات آن در مجازات

3-نقش عنصر معنوی «فریب» در تحقق جرم آدم ربایی رای اصراری

گفتار چهارم- مجاز انتهای آدم ربایی یا مخفی کردن ربوده شده

2-کیفیات مشدده در جرائم آدم ربایی یا مخفی کردن ربوده شده

الف) سن قربانی جرم

ب) وسیله ارتکاب آدم ربایی

ج) ورود آسیب جسمی یا حیثیتی به مجنی علیه

3- سرانجام مجازات آدم ربایی و نحوه اجرای آن

الف) گذشت شاکی ضمن صدور حکم

ب) گذشت شاکی بعد از صدور حکم

ج) غیر قابل تعلیق بودن جرم آدم ربایی

د) شروع به آدم ربایی

بخش سوم اسیدپاشی و عواقب کیفیر آن

بخش چهارم جرم اسید پاشی

1- اعتبار قانون

2- تحلیل ارکان تشکیل دهنده جرم اسیدپاشی

الف) عمل مرتکب

ج) نتیجه

د) سوء نیت عام

3- مجازات

الف) مجازات جرم تام

ب) مجازات شروع به اسیدپاشی

ج) تخفیف و تعلیق مجازات

4- اسیدپاشی و افساد فی الارض

پروژه هواپیما ربایی و اقدامات علیه امنیّت پرواز در اسناد بین المللی و قانون جزای ملی . doc

نوع فایل: word

قابل ویرایش 50 صفحه

چکیده:

با انواع اختراعات و تسهیلات فراوانی که در امور مربوط به حمل و نقل کشورها، به ویژه حمل و نقل هوایی، پدید آمده؛ دامنه فعّالیّت بزهکاران نیز گسترش یافته است، چون معمولاً هر پدیده‌ی جدیدی در کنار فایده‌ها و تسهیلات خاص خود، مشکلات به خصوصی را نیز به دنبال خواهد داشت و ممکن است؛ وسیله‌ای جهت نیل به برخی مقاصد و اهداف شوم فرصت طلبان باشد. به همین جهت کنوانسیون‌هایی در این زمینه به تصویب رسیده است:

اوّل – کنوانسیون توکیو، مورخ 14 سپتامبر 1963 به نام کنوانسیون راجع به جرایم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما (در ایران 21/2/55 تصویب شد)

دوم – کنوانسیون لاهه برای سرکوبی تصرف غیر قانونی هواپیما، منعقده در لاهه در تاریخ 16 دسامبر 1970 میلادی (در دی ماه 1350 به تصویب ایران رسید)

سوم – کنوانسیون راجع به اقدام برای سرکوبی اعمال غیرقانونی علیه امنیّت هواپیمایی کشوری منعقده در مونترال در تاریخ 23 سپتامبر در سال 1971 میلادی است ( در ایران مورخ 7/3/52 تصویب شد)

مفاد این کنوانسیون‌های بین المللی هر یک مکمل دیگری است.

در ایران علاوه بر تصویب این کنوانسیون‌ها قوانین دیگری نیز به تصویب رسیده است که برخی از این قوانین قبل از تصویب این کنوانسیون‌ها، وجود داشته‌اند.

با این وجود، قوانین مذکور دارای نقایصی است؛ که نیازمند اتخاذ تدابیر پیشگیرانه مؤثرتر و رفع نواقص موجود و ایجاد الزامات بیشتر برای دولت‌ها در مسیر مبارزه با این جرائم است.

واژگان کلیدی : هواپیماربایی، امنیّت پرواز، کنوانسیون

مقدمه:

آرزوی همیشگی بشر این بوده که هم چون پرندگان پرواز کند؛ تاریخ بشر این علاقة وافر انسان را به وضوح نمایش می‌دهد و برای رسیدن به این هدف راهی طولانی را طّی نموده است؛  تا اینکه بالاخره دو برادر امریکایی به نام برادران رایت در اواخر قرن نوزدهم میلادی قادر به پرواز شدند.

اصولاً هر پدیده‌ی‌ جدیدی در کنارفایده‌ها و تسهیلات خاص خود، مشکلات به خصوصی را نیز به دنبال دارد و می‌تواند وسیله‌ای جهت نیل به برخی مقاصد و اهداف شوم و رذیلانه باشد.

هواپیما در طول جنگ جهانی اوّل و دوم تحوّل قابل توجّهی پیدا کرد. در چند دهه‌ای که از عمر ساخت هواپیما و بهره برداری از آن می‌گذرد بارها شاهد تحقق جرائم هواپیمایی بوده‌ایم؛ و به خاطر آثار زیان بار آن بر افراد و شرکت‌های هواپیمایی از یک سو و انزجار افکار عمومی از سوی دیگر باعث شده در مبارزه با جرائم هواپیمایی کنوانسیون‌هایی به تصویب برسد و دولت ایران هم آنها را پذیرفته و طرف این قراردادهای بین المللی شده است.

از جمله جرایم هوایی، جرم هواپیماربایی که ممکن با انگیزه‌های مختلف از جمله انگیزه‌های سیاسی و حکومتی، تبلیغاتی، مالی، روانی، جنایی، قومی و مذهبی و ... ارتکاب یابد به هر حال با هر انگیزه‌ای که باشد نظم جهانی و بین الملل و داخلی را به خطر می‌اندازد.

فهرست مطالب:

چکیده

مقدّمه

فصل اوّل : کلّیّات و تعاریف

گفتار اوّل : سیر تاریخی هواپیماربایی و جرایم علیه امنیّت پرواز

گفتار دوم : تعریف هواپیماربایی و جرایم علیه امنیّت پرواز

گفتار سوم : شروع به جرم

گفتار چهارم : معاونت در جرم هواپیماربایی

گفتار پنجم : هواپیماربایی جرم مستمر

فصل دوم : ابعاد بین الملل هواپیماربایی و جرایم علیه امنیّت پرواز

گفتار اوّل : معاهدات قبل از کنوانسیون توکیو (ایران 1344 ملحق شد)

گفتار دوم : کنوانسیون توکیو 1963 راجع به جرایم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در داخل هواپیما (در ایران در دی ماه 1350 تصویب شد)

گفتار سوم :‌کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیر قانونی هواپیما (لاهه 1970) (ایران 1/7/50 ملحق و در 7/3/52 آن را تصویب کرد)

گفتار چهارم : کنوانسیون مونترال 1971 راجع به اقدامات غیر قانونی علیه امنیّت هواپیمایی کشوری

گفتار پنجم : سایر کنوانسیون‌های مرتبط با موضوع

فصل سوم : جرایم علیه امنیّت پرواز در قانون جزای ملّی

گفتار اوّل : جرایم مندرج در قانون هواپیمایی کشوری مصوّب 1328

گفتار دوم : جرایم مندرج در قانون مجازات اخلال کنندگان در امنیّت پرواز هواپیما و خرابکاری در وسایل و تاسیسات هواپیمایی مصوّب 49

گفتار سوم : قانون تشدید مجازات کبوتر پرانی مصوّب 15/3/51

گفتار چهارم : جرایم مندرج در قانون مجازات اسلامی مصوّب 75

نتیجه گیری

پیوست‌ها

فهرست منابع و مآخذ

منابع و مأخذ:

الف) کتاب‌ها

حسینی نژاد، حسینقلی، حقوق کیفری بین الملل، تهران، نشر میزان، چاپ اول، بهار 1373. شاملو، احمدی، محمد حسین فرهنگ اصطلاحات و عناوین جزایی، نشر دادیار، 1380. صفوی، سید حسن، حقوق بین الملل هوایی و فضایی، تهران، شرکت خدمات چاپ، 1364. منصور، جهانگیر، مجموعه قوانین و مقررات جزایی، تهران، نشر دیدار، چاپ پانزدهم، 1368. نواده توپچی، حسین، مقدمه‌ای بر حقوق بین الملل هوایی، تهران، نشر عقیدتی سیاسی نیروی هوایی ارتش، چاپ اول، 1377. نور بهاء، رضا، زمینه‌ حقوق جزای عمومی، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ پنجم، 1380.

ب ) پایان نامه‌ها

1- ابراهیمی، معصومه، امنیّت پرواز و سیاست کیفری در عرصه حقوق بین الملل هوایی، رساله کارشناسی ارشد، رشته حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، 71.

2- رسولی توانا، عبدالله، جرایم علیه امنیّت هواپیما، رساله کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس، 76.

3- نوریفر، قدیر، راهزنی هوایی و جرایم ارتکابی علیه هواپیما، رساله کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، 1352.

ج ) نشریه‌ها

1. روزنامه اطلاعات، پنج شنبه، 4 تیرماه 1349.

2- عباسی، شهاب، پرندگان و هواپیماها برای پرواز در آسمان‌های پر ترافیک با هم رقابت می‌کنند، نشریه نگاه برتر (نشریه تخصصی ایمنی هواپیمایی آسمان)، شماره 6 ، آذر 85.

د ) سایت

http://Ip.atu.ac.irwww.hamshahrionline.irhttp://www.iaa.ir