دانلود مقاله کامل در مورد توسعه در اسلام
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 32
فهرست و توضیحات:
توسعه در اسلام
آیا در اسلام تعریف جامعى در مورد توسعه وجود دارد؟
آیا صرف بالا بودن تعداد شاغلین زن مى تواند ملاک توسعه باشد؟
آیا صرف بالا بودن تعداد شاغلین زن مى تواند ملاک توسعه باشد؟
نظر اسلام درباره ى کار و تلاش چیست؟ آیا محدودیتى براى آن قایل اند؟
رابطه ى زهد با توسعه چگونه است؟ اگر زهد را به معناى مصرف کم تر بگیریم، آیا نتیجه ى آن، تولید کم تر و رکود نیست؟
آیا بین ارزش هاى اخلاقى و توسعه ى همراه با تکنولوژى پیش رفته و مدرن لزوماً ناسازگارى وجود دارد؟
آیا اعتقاد به قوانین ثابت اسلام، مانع هماهنگى مقتضیات زمان و رسیدن به پیش رفت هاى مادى و حرکت مترقى نیست؟
تعاریف غرب در مورد توسعه، و اشکالات آن را بیان نمایید؟ آیا در اسلام تعریف جامعى در مورد توسعه وجود دارد؟
lکلمه ى توسعه در زبان فارسى معادل development است. این واژه در زبان انگلیسى به معناى رشد کمىّ و افزایش مقدار است; به تعبیرى، رشد بادکنکى و افزایش کمیت و مقدار تولیدات و کالاها و خدمات و آنچه که موجب افزایش رفاه مادى بشر مى شود; به عبارت دیگر، توسعه در آغاز جلوه ى کمى داشته، ولى پس از گذشت حدود نیم قرن از مطرح شدن موضوع توسعه، خصوصاً دیدگاه هاى دو دهه ى اخیر، با توجه به بعضى حوایج بشر، توسعه را به صورت کیفى و انسان گرا لحاظ نموده اند.
در آغاز که توسعه مطرح شد، هر کشورى را که درآمد سرانه اش بالا بود، توسعه یافته مى شمردند; البته در آمد سرانه ى بالایى که هم چنان فزاینده بود، چون رشد و توسعه تفاوت دارند; رشد به معناى افزایش درآمد سرانه به صورت صرفاً کمى است ولى توسعه به این معناست که فزاینده بودن درآمد سرانه ى یک کشور با تحولى در زیرساخت هاى اقتصادى همراه است; به طورى که این فزاینده بودن در آمد سرانه، حالت مستمر پیدا مى کند.
به هر حال، در آغاز وجه مادى توسعه مدنظر بود; ولى در دو دهه ى اخیر به این نتیجه رسیدند که گاهى روى کرد یک جامعه به توسعه، داراى آثار و نتایج زیانبار اجتماعى، روانى و سیاسى خواهد بود; بنابراین، از جهت انسانى نیز به توسعه توجه شده است. و حتى توسعه اى مورد قبول قرار مى گیرد که علاوه بر افزایش درآمد سرانه و تحول در زیرساخت ها، با انسانى تر شدن زندگى، و تعمیم توزیع بهتر درآمد جامعه و گسترش رفاه فراگیر همراه باشد.
اگر بخواهیم با استفاده از منابع معرفت دینى در مورد توسعه نظر بدهیم، مناسب ترین واژه در این زمینه واژه ى عمران است که در قرآن و روایات نیز آمده است و آن را به عنوان یکى از اهداف خلقت انسان بر روى زمین معرفى کرده اند. خداوند در قرآن مجید از قول یکى از انبیا به قومش مى فرماید:
(هُوَ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَکُمْ فِیها فَاسْتَغْفِرُوهُ);[1]
در این جا استعمار به آن معناى زشتى که در اثر کارکرد غرب پیدا کرده، نیست; بلکه کشانیدن به عمران و آبادانى است. همان گونه که در زبان فارسى به آبادى شهرها و در زبان عربى به عمران البلاد تعبیر مى کنیم. ابن خلدون، مفسر تاریخ، از آن به «علم العمران» تعبیر مى کند و مى توان آن را به جاى کلمه ى توسعه به کار برد و اعتقاد داشت که در آن علاوه بر معناى کمى جهات کیفى نیز نهفته است. خداوند انسان را در روى زمین آفرید تا زمین را آباد کند و آباد کردن زمین هم حدى ندارد; بلکه مى توان آباد و آبادتر شود. حضرت على(علیه السلام) در خطبه ى اول نهج البلاغه مى فرماید:
فأهبطه بعد التّوبه لیعمر أرضه بنسله; خداوند آدم را بر روى زمین فرود آورد تا زمین خدا را با نسل خودش آباد کند.
حضرت على(علیه السلام) در نامه اى به مالک اشتر، یکى از وظایف والى را عمران بلاد و آبادانى شهرها معرفى نموده اند. این معنا مى تواند واژه ى مناسبى به جاى توسعه باشد. مفهوم عمران یک مفهوم چند بعدى است، یک بُعد آن، بُعد مادى است; یعنى افزایش امکانات مادى زندگى، توسعه ى کشاورزى، دام دارى، صنعت و گسترش بهره بردارى از زمین به عنوان مسکن و گسترش تجارت، که این ها را به عنوان بُعد مادى توسعه مى گیریم. در مجموعه اى از روایات اهل بیت(علیهم السلام) کلمه ى عمران با استفاده از مبانى و مسائل دیگرى تحقق پیدا مى کند; یعنى عمران علاوه بر بُعد مادى، نتیجه ى یک حرکت اخلاقى، عاطفى و اجتماعى است.
(صلة الرحم تعمر الدیار و تزید فى الاعمار[2]);
از این روایت استفاده مى شود که حرکت اخلاقى و عاطفى، باعث فزونى عمر و آبادانى جامعه مى شود; نیز در اسلام، عمران یک پدیده ى صرفاً مادى و یک بعدى نیست. در روایت دیگرى از عبدالله بن عباس نقل شده است که رسول اکرم(صلى الله علیه وآله)از خداوند نقل مى کنند:
(بالقائم منکم أعمر أرضى بتسبیحى و تقدیسى و تهلیلى)[3]; به وسیله ى امام زمان(عج) من زمین را آباد مى کنم.
در این جا وجه دیگرى از عمران، یعنى جلوه ى معنوى عمران و ازدیاد امکانات مادى در اثر روى کرد معنوى نشان داده مى شود. خداوند در قرآن مى فرماید:
(وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیهِمْ بَرَکات مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا.)[4]
این بیان کننده ى تأثیر یک بعد معنوى رفتار مردم است و نتیجه ى چنین رفتارى، یک حاصل مادى است; یعنى اگر ایمان داشته باشند، خداوند برکات مادى را بر آنها نازل مى کند; بنابراین عمران، یک حقیقت چند بعدى پیدا مى کند. غربى ها در تعریف توسعه، کم کم به این معنا نزدیک مى شوند; چون سخن از توسعه ى انسانى و امنیت خاطر و آرامش و رفع اضطراب دارند.
ما چگونه مى توانیم این مسائل را به تحقق برسانیم؟ با افزایش شکوه مادى، اضطراب از بین نمى رود; بلکه باید با روى کرد معنوى، عاطفى و اخلاقى همراه باشد، تا اضطراب از بین برود. دو بعد وجود انسان (بعد مادى و بعد معنوى) با هم حرکت رو به رشد داشته اند تا توسعه ى مدنظر اسلام تحقق پیدا کند. اگر ما بتوانیم عمران را به عنوان یک پدیده ى چند بعدى تعریف کنیم، تعریف توسعه از دیدگاه اسلام را بیان کرده ایم; در حالى که توسعه ى غربى یک توسعه ى تک بعدى است. هرچند در حال چند بعدى شدن هستند; اما آن چند بعد اسلام، در آن لحاظ نشده است.
پروژه نقش دولت در توسعه ی آموزش رایگان. doc
نوع فایل: word
قابل ویرایش 180 صفحه
مقدمه:
امروزه در میان تمامی جوامع، بهره‌گیری از آموزش و پرورش عمومی و آموزش عالی از اهمیت خاصی برخوردار است. علت اصلی این اهمیت را باید در نقشی که آموزش به عنوان ابزاری برای ایجاد یا حفظ وحدت ملی و ارتقای سطح زندگی مردم ایفا می‌کند، جستجو کرد. در دهه‌های اخیر جهان شاهد گسترش سریع آموزش عمومی و عالی در کشورهای مختلف بوده است.
یکی از پدیده‌های مشخص قرن حاضر گرایش عمومی به آموزش و پرورش رسمی و بهره‌گیری از آموزش عالی برای ارتقای سطح معلومات است. این توجه در مرحله‌ی اول از دگرگونی نظام طبقاتی جامعه ناشی شده است. در دنیای امروز خانواده به این واقعیت پی برده است که همه امکانات رشد، خاص یک طبقه‌ی معین نیست و از طریق مدرسه می‌توان آنچه را که در گذشته به طبقات ممتاز جامعه تعلق داشت برای فرزند خویش نیز تأمین کند. در جامعه‌ی امروز مهارت و تخصص از وسایل مؤثر تأمین زندگی بهتر و رفاه بیشتر است و برداشت عمومی، مهارت و تخصص را در تحصیلات رسمی جستجو می‌کند.
امروزه نگرش به آموزش از نگاه حق مدارانه ریشه می‌گیرد و در بحث «حقوق ملت» سخن از انسان است، انسانی که حق دارد از اساسی‌ترین لازمه‌ی زندگی خویش یعنی حق آموزش و پرورش بهره‌مند گردد.
توجه‌ی دولت‌ها به آموزش همگانی و تأکید قانونی جامعه بر وجوب اشتغال به تحصیل گروه واجب التعلیم از دیگر شاخص‌های توسعه‌ی آموزش است. اندیشه‌ی این که دولت باید مسایل آموزش و پرورش را به دست گیرد، از خواست‌های همگان بوده و امر بدیهی است، زیرا عدالت و دموکراسی اجتماعی با گسترش آموزش و پرورش پیوند تنگاتنگ دارد. اگر مفهوم دموکراسی و عدالت اجتماعی دربردارنده‌ی اندیشه‌ی برابری بخت و امکان موفقیت شهروندان در یک جامعه‌ی ملی در همه‌ی زمینه‌هاست، آموزش و پرورش نخستین عامل گسترش برابری و دموکراسی اجتماعی است. چون اگر دولت فرایند توسعه‌ی آموزش را به دست نگیرد و اجرا و انجام این کار فقط تحت کنترل بخش خصوصی قرار گیرد، خواه ناخواه ثروتمندان می‌توانند از آموزش بهره گیرند و مستمندان از آن به دور می‌مانند، دیر یا زود اختلاف و ناهماهنگی‌های اجتماعی در سطح جامعه بروز می‌یابد.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بعنوان مبین نهادهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه ایران براساس اصول و ضوابط اسلامی، در اصول خود بهره‌مندی مردم از آموزش رایگان را در سطوح آموزش عمومی و عالی به صراحت بیان داشته است. اما در جامعه چه در سطح آموزش عمومی و آموزش عالی، به خاطر افزایش رشد جمعیت و محدودیت منابع، امکانات دولتی به اندازه نیازهای جامعه نبوده و این امر موجب بی‌توجهی به حقوق مردم شده است.
بنابراین در جامعه‌ای مبتنی بر اندیشه‌های اسلامی، رفتارهای غیرعادلانه روح و روان هر انسان آزاده‌ای را جریحه‌دار می‌سازد.
آنچه موجب شد تا موضوع «نقش دولت در توسعه‌ی حق آموزش رایگان» بعنوان کار تحقیقی یا پایان‌نامه بدان پرداخته شود، اشتغال در کسوت دبیری آموزش و پرورش و تعامل با اقشار مختلف مردم و ملاحظه‌ی تعارضات موجود در سطح مراکز آموزشی در زمینه‌ی تصریح آموزش رایگان در اصول قانون اساسی و رویه‌ای خلاف قوانین و مقررات در جامعه می‌باشد. یکی دیگر از دغدغه‌های اصلی مردم رشد فزاینده‌ی جوانان متقاضی آموزش عالی و توسعه‌ی مراکز آموزش عالی غیردولتی با اخذ شهریه‌های کلان است که به نوعی نقش دولت را نسبت به گسترش آموزش رایگان تحت شعاع قرار می‌دهد.
در این کار تحقیقی در پی پاسخ به این پرسش‌ها که؛
دولت در نظام جمهوری اسلامی ایران در جهت توسعه‌ی حق آموزش رایگان چه وظایفی دارد؟
آیا اخذ وجه در سطح مدارس آموزش و پرورش به عناوین مختلف خلاف مقررات است؟ راهکار مقابله با این معضل چیست؟
آیا گسترش موسسات خصوصی آموزشی چه در سطح آموزش عمومی و آموزش عالی خلاف قوانین و مقررات اساسی کشور است؟
آیا دولت بر تکلیف خویش در قبال اصل 30 قانون اساسی عمل کرده است؟
چالش‌های فراروی آموزش رایگان چیست؟ آیا هنوز می‌توان از رایگان بودن آموزش و پرورش و آموزش عالی برای همه، سخن گفت؟
بنابراین تحقیق فوق در دو فصل؛ 1) حق آموزش و دولت
2) تحلیل نظام آموزشی ایران و آموزش رایگان، تقسیم شده است.
در فصل اول به مفهوم حق و حوزه‌ی حق آموزش و دیدگاه اسلام و اسناد حقوق بشر در قبال آموزش، همچنین مفهوم کارکردی توسعه‌ی آموزش و ماهیت دولت و کارکرد آن در تحقق حق آموزش پرداخته شده است.
در فصل دوم چالش‌های فراروی آموزش رایگان و تحلیل حقوقی نظام آموزش رایگان در جمهوری اسلامی ایران ارائه گردیده است.
امید است با بیان موارد نقض قوانین و مقررات و ارائه راهکار صحیح، حقوق ملت در چارچوب ضوابط و مقررات حاکم بر جامعه رعایت گردد.
فهرست مطالب:
مقدمه:
فصل اول: حق آموزش و تئوری دولت
بخش اول : مفهوم حق و حوزه ی حق آموزش
مبحث اول: تحلیل هوفلد از مفهوم حق
بند اول: چهار قلمرو مفهوم حق
حق - ادعا (مطالبه) (Claim-Right)
حق - آزادی/اختیار (Liberty/Privilage-Right)
3- حق - قدرت (Power-Right)
حق - مصونیت (Immunity-Right)
بند دوم: آثار حقوقی مفهوم حق (تحلیل مفهوم وظیفه یا تعهد)
تعهد به وسیله و تعهد به نتیجه
ماهیت تعهدات دولت در قبال حق آموزش
مبحث: حق آموزش از دیدگاه اسناد بین المللی حقوق بشر و اسلام 15
بند اول: حق آموزش از نگاه اسناد بین المللی حقوق بشر
اعلامیه ی جهانی حقوق بشر
میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
سایر اسناد بین المللی حقوق بشر
بند دوم: دیدگاه اسلام نسبت به حق آموزش
قرآن و تعلیم و تربیت
سیره ی معصوم و آموزش
بخش دوم: توسعه‌ی آموزش و تئوری دولت
مبحث اول: توسعه‌ی آموزش گامی در جهت توسعه‌ی انسانی
بند اول: سرمایه گذاری آموزشی شاخصی از فرایند توسعه
بند دوم: ضرورت توسعه‌ی آموزش
بند سوم: رویکرد دولت‌ها در توسعه‌ی آموزش
بند چهارم: عدم تعادل توسعه‌ی آموزشی در ایران
مبحث دوم: ماهیت دولت و کارکرد آن در تحقق حق آموزش
بند اول: دولت محدود یا مشروطه
الف) ویژگی دولت مشروطه
ب) کارکرد دولت مشروطه در توسعه ی حق آموزش
بند دوم: دولت رفاه
الف) بررسی ابعاد اقتصادی و اجتماعی دولت رفاه
ب) دولت رفاه و حق آموزش
بند سوم: دولت طبقاتی
الف) ویژگی دولت طبقاتی
ب) رویکرد دولت طبقاتی و حق آموزش رایگان
بند چهارم: مفاهیم دولت در نظام جمهوری اسلامی ایران
الف) مفهوم دولت اسلامی
تئوری دولت اسلامی
بینش دولت اسلامی در زمینه‌ی حق آموزش
ب) مفاهیم حقوقی دولت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و حق آموزش
دولت در مفهوم حاکمیت
دولت در مقام تصدی
فصل دوم: تحلیل نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران و آموزش رایگان
بخش اول: چالش‌های فراروی آموزش رایگان
مبحث اول: فرایند خصوصی‌سازی آموزش
بند اول: اهداف و مزایای خصوصی سازی آموزشی
الف) اهداف خصوصی‌سازی:
ب) مزایای خصوصی سازی محور استدلال مدافعان
ج) پاسخ به دلایل موافقان خصوصی سازی
بند دوم: شکل‌های خصوصی سازی
بند سوم: خصوصی‌سازی آموزشی در ایران
الف) خصوصی سازی در آموزش و پرورش
ب) خصوصی‌سازی در آموزش عالی
مبحث دوم: تأمین هزینه‌های آموزش
بند اول: چه کسانی باید هزینه‌های آموزشی را بپردازند؟
بند دوم: تأمین منابع مالی آموزش و پرورش
بند سوم: آموزش عالی و تأمین منابع مالی
الف) وضعیت آموزش عالی از لحاظ کمیت
ب) راه‌های تدارک منابع مالی جدید آموزش عالی
بخش دوم: تحلیل حقوقی نظام آموزش رایگان در جمهوری اسلامی ایران
مبحث اول: آموزش رایگان در قانون اساسی
بند اول: بررسی صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
بند دوم: اصول قانون اساسی و آموزش رایگان
مبحث دوم: نظام حقوقی آموزش و پرورش (عمومی) و آموزش رایگان
بند اول: آموزش و پرورش دولتی و آموزش رایگان
الف) آیا سرانه‌ی دانش‌آموزی کفاف آموزش رایگان را می‌دهد؟
ب) آئین نامه‌ها و مصوبات اداره‌ی مدارس دولتی در رابطه با کمک‌های مردمی
ج) تحلیل حقوقی آئین نامه‌ها و تصویب نامه‌های مطروحه
بند دوم: ماده 88 قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و
خودگردانی آموزش و پرورش
الف) ماده 88 و آئین نامه و تصویبنامه مربوط به آن
ب) بررسی حقوقی ماده 88 و آیین‌نامه‌های مربوط به آن
بند سوم: مدارس غیردولتی (غیرانتفاعی)
الف) قوانین، مقررات و دستورالعمل‌های مدارس غیرانتفاعی
ب) آموزش رایگان و مدارس غیرانتفاعی
بند چهارم: آموزش و پرورش خاص (مدارس دولتی با شرایط خاص)
الف) آموزشگاههای علمی آزاد
ب) مدارس دولتی با شرایط خاص
مبحث سوم: بررسی حقوقی نظام آموزش عالی در جمهوری اسلامی ایران و آموزش رایگان
بند اول: قوانین برنامه پنجساله توسعه و آموزش عالی
الف) مواد قانونی برنامه‌های پنج ساله توسعه و توسعه‌ی آموزش رایگان
ب) نقد قانون برنامه پنج ساله‌ی توسعه در زمینه‌ی آموزش عالی
بند دوم: دوره‌ها و مؤسسات آموزش عالی زیرنظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
الف) دوره‌های نوبت دوم (شبانه)
ب) دانشگاهها و مؤسسات غیردولتی زیر نظر وزارت علوم تحقیقات و فن‌آوری
دانشگاه پیام نور
موسسات آموزش عالی غیردولتی غیرانتفاعی
بند سوم: دانشگاه آزاد اسلامی
نتیجه‌گیری
فهرست منابع
منابع و مأخذ:
الف) کتب
1- آقایی، بهمن، «فرهنگ حقوق بشر»، انتشارات گنج دانش، چاپ اول، 1376.
2- ابوالحمد، عبدالحمید، «مبانی سیاست»، انتشارات توس، 1370.
3- الماسی، محمد، «تاریخ آموزش و پرورش اسلام و ایران»، شرکت نشر دانش امروز، چاپ اول، 1370.
4- اینگهارت، رونالد، «تحول فرهنگی در جامعه‌ی پیشرفته صنعتی، ترجمه مریم وتر، انتشارات کویر، چاپ دوم، 1382.
5- بارنز، جک، «چشم انداز دگردیسی در آموزش»، ترجمه شهره ایزدی، نشر طلایه پرسو، چاپ دوم، 1382.
6- بشیریه، حسین، «جامعه‌شناسی سیاسی»، نشرنی، چاپ هشتم، 1381.
7- بشیریه، حسین، «آموزش دانش سیاسی»، موسسه نگاه معاصر، 1382.
8- پتریک، فیتس، «نظریه رفاه»، ترجمه هرمز همایون‌پور، نشر گام‌نو، 1381.
9- حجتی، سید محمد باقر، «اسلام و تعلیم و تربیت»، چاپ و نشر فرهنگ اسلامی، 1363.
10- راجرز، دانیل سی و راچلین، هرش‌اس، «اقتصاد آموزش و پرورش»، ترجمه ابوالقاسم حسینیون، ناشر معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی، 1370.
11- راسخ، محمد، «حق و مصلحت»، انتشارات طرح‌نو، چاپ اول، 1381.
12- رادمرزی، سیدمهدی، «نظام آموزش عالی در نگاه قوانین و مقررات»، انتشارات مشرقین، 1380.
13- رضوی، حسین، «بازده اقتصادی سرمایه‌گذاری آموزش در سطوح مختلف تهران»، سازمان برنامه بودجه، 1357.
14- زاهدی اصل، محمد، «مبانی رفاه اجتماعی»، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، چاپ اول، 1381.
15- ساخاروپولوس، جرج و وودهال، مورین، «آموزش برای توسعه»، ترجمه پریدخت وحیدی و حمید سهرابی، سازمان برنامه و بودجه، 1371.
16- شعبانی، قاسم، «حقوق اساسی»، انتشارات اطلاعات، تهران، چاپ هشتم 1379.
17- شیخ زاده، مصطفی و رضازاده، بهرام، «بررسی شیوه‌های تأمین و جذب کمک‌های مالی در آموزش و پرورش، شورای تحقیقات اداره‌ی کل آموزش و پرورش استان آذربایجان، 80-1379.
18-طباطبایی مؤتمنی، منوچهر، «آزادیهای عمومی و حقوق بشر»، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1375.
19- عظیمی، حسین، «نقش آموزش و پرورش در توسعه»، پژوهشکده تعلیم و تربیت، 1382.
20- عمادزاده، مصطفی، «مباحثی از اقتصاد آموزش و پرورش»، انتشارات جهاد دانشگاهی اصفهان، چاپ ششم، 1374.
21- فاجرلیند.ا، «تعلیم و تربیت و توسعه‌ی ملی»، ترجمه سید مهدی سجادی، انتشارات تربیت، 1371.
22- قاری سید فاطمی، سید محمد، «حقوق بشر در جهان معاصر»، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، 1382.
23- کاتوزیان، ناصر، «مبانی حقوق عمومی»، نشر دادگستر، چاپ اول، 1377.
24- مدنی، سید جلال‌الدین، «حقوق اساسی و نهادهای سیاسی»، ناشر مؤلف، چاپ چهارم، 1375.
25- معین، محمد، «فرهنگ فارسی»، موسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ دهم، 1375.
26- معیری، محمد طاهر، «مسایل آموزش و پرورش»، انتشارات امیرکبیر، 1380.
27- موحد، محمدعلی، «در هوای حق و عدالت»، نشر کارنامه، چاپ اول، 1381.
28- وینسنت، اندرو، «نظریه‌های دولت»، ترجمه حسین بشیریه، نشرنی، چاپ سوم، 1381.
29- هاشمی، سید محمد، «حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران»، جلد اول، دانشگاه شهید بهشتی، چاپ اول، 1374.
30- هلک، ژاک، «سرمایه‌گذاری برای آینده»، ترجمه عبدالحسین نفیسی، انتشارات مدرسه، چاپ اول، 1371.
31-ـــــــــــــــــــ، «جنبه‌های کاربردی خصوصی‌سازی»، گروه پژوهش سازمان ملل متحد، ترجمه رضا پاکدامن، انتشارات مجد، چاپ اول.
ب) مقالات و جزوات
32- امیدی، یزدان، «بررسی بودجه آموزش عالی در سال 1383، نامه‌ی آموزش عالی، سال اول شماره (3)، تیرماه 1383.
33- تسنیمی، عباسعلی و سجادی، سیدمهدی، «نقدی بر مبانی خصوصی‌سازی مراکز آموزش عالی»، فصلنامه‌ی پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، شماره 20، سال 1380.
34- تقی‌پور ظهیر، علی، «نظام برنامه‌ریزی توسعه آموزش عالی»، فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، سال اول، شماره 3، 1372
35- تونز، د.ر، «خصوصی‌سازی در بخش آموزش عالی»، ترجمه هادی شیرازی بهشتی، فصلنامه‌ی پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، سال اول، شماره چهار، زمستان 72.
36- جانسون، د.ب، «شهریه»، ترجمه عبدالحسین نفیسی، گزیده مقالات دایرة‌المعارف آموزش عالی، موسسه‌ی پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، 1376، تهران.
37- چترچی، نوشین، «آموزش عالی و قانون اساسی»، مجموعه مقالات نخستین سمینار آموزش عالی - دانشگاه علامه طباطبایی - تهران - 1376.
38- حاضری، علی محمد، «تأملی در پشتوانه‌های نظری خصوصی‌سازی آموزش عالی، مجموعه مقالات نخستین سمینار آموزش عالی در ایران، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، چاپ اول.
39- حج فروش، احمد، «ضرورت و فلسفه‌ی مشارکت‌های مردمی در آموزش و پرورش»، فصلنامه‌ی فرهنگ مشارکت، شماره دوم، 1373.
40- روشن، احمدرضا، «یک دهه با آموزش عالی»، نامه‌ی آموزش عالی، سال اول شماره یک، اردیبهشت 1383.
41- زارعی، محمد حسین، «درآمدی بر مبانی نظری تحول اداری»، فصلنامه‌ی مدیریت دولتی، شماره 33، 1378.
42- زارعی، محمد حسین، «مسئولیت دولت»، تقررات درسی دوره‌ی دکترای حقوق عمومی، دانشگاه شهید بهشتی، نیمسال اول 84-1383.
43- سپهری، حسین، «واژگان‌شناسی یا ترمینولوژی مشارکت»، فرهنگ مشارکت، شماره‌ی دوم، زمستان 1373.
44- سجادی، سیدمهدی، «آیا خصوصی (غیرانتفاعی) شدن مدارس به بهبود آموزشی کمک می‌کند.»، خلاصه مقالات بهبود کیفیت آموزشی، اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران، 1374.
45- سلجوقی، خسرو، «مشارکت در آموزش و پرورش از نگاهی دیگر»، فصلنامه‌ی فرهنگ مشارکت، شماره هفتم، بهار 1375.
46- شادی طلب، ژاله، «مشارکت مردم در مدیریت»، ماهنامه‌ی جهاد، تهران، 1372.
47- ظهور، حسن، «طرح توسعه پیشنهادی آموزش عالی در جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه‌ی پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، شماره 16 و 15، سال 77.
48- عمادزاده، مصطفی، «تأمین مالی دانشگاهها»، نامه‌ی آموزش عالی، شماره یک، اردیبهشت 1383.
49- علوی، ی، «دین و دولت»، ماهنامه‌ی آفتاب، شماره‌ی سی و چهارم، فروردین و اردیبهشت 1383.
50- فاضلی، عصمت، «ضرورت گسترش آموزش فراگیر»، نامه‌ی آموزش عالی 5، سال اول، شهریور 1383.
51- قارون، معصومه، «مروری بر نحوه‌ی تأمین منابع مالی آموزش عالی»، فصلنامه پژوهش برنامه‌ریزی آموزش عالی، شماره 20 سال 1380.
52- قراگوزلو، محمد، «دولت و توسعه»، فصلنامه اطلاعات سیاسی - اقتصادی، شماره 168-167، مرداد و شهریور 1380.
53- لارونس، ساها، «دانشگاهها و توسعه‌ی ملی» ترجمه‌ی محمدرضا افضلی، نشریه نگاه‌نو 1374.
54- ناصری، محمدباقر، «حکومت اسلامی در ایران»، مجموعه مقالات حکومت در اسلام، سازمان تبلیغات اسلامی، 1366.
55- نوری نائینی، محمد سعید و دژپسند، فرهاد، «بررسی اقتصادی شهریه در آموزش عالی»، فصلنامه‌ی پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، شماره یک، سال دوم، 1373.
56- هاتان، نی، «تبیین چارچوبی از حق انسانی برای توسعه پایدار عادلانه»، ترجمه‌ی محمد حسین زارعی، فصلنامه‌ی مدیریت دولتی، شماره 44، 1378.
57- هاربیس، فردریک و مایرز، جالزا، «نیروی انسانی و رشد اقتصادی»، ترجمه حسین مؤتمن، تهران، 1350.
58- یمنی دوزی سرخابی، محمد، «تحلیل نظام آموزش از دیدگاه توسعه»، فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، شماره یک، سال اول، 1372.
59-ــــــــــــــــ، توسعه‌ی مبتنی بر دانایی، نامه‌ی آموزش عالی، سال اول، شماره3، تیر 1383.
ج) قوانین، اسناد و مدارک
60- صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران .
61- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
62- قوانین برنامه‌ی پنج ساله‌ی توسعه‌ی اول، دوم، سوم، چهارم
63- قانون تشکیل شوراهای آموزش و پرورش و آیین‌نامه‌های اجرایی آن، مصوب 1372، انتشارات مدرسه، چاپ اول، 1380.
64- مجموعه مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش، دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش، انتشارات مدرسه، چاپ چهارم، 1382.
65- مجموعه قوانین، بخشنامه‌ها و مقررات مدارس غیرانتفاعی کشور، وزارت آموزش و پرورش، معاونت مشارکت‌های مردمی مدارس غیرانتفاعی، چاپ دوم.
66- مجموعه قوانین آموزش عالی (تا پایان 1372) وزارت فرهنگ و آموزش عالی، جلد اول 1372 - جلد دوم 1374.
67- ماده 88 قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت، مصوب 1380، ناشر آذر برزین، چاپ اول 1381.
د) منابع اینترنتی
68- http://www.spk-Gov.ir
69- http://www.iranculture.org
70- http://www.sci.org
71- http://www.iernet.org
72- http://www.irphe.ir
73- http://www.Irandoc.com
74- http://www.Ip.ata.ac.ir
پروژه کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد ( آنکتاد ). doc
نوع فایل: word
قابل ویرایش 104 صفحه
مقدمه:
در قرن حاضر اولویت یافتن مسائل اقتصادی باعث گردیده است تا سازمان های اقتصادی بین المللی از اهمیت والایی برخوردار گردند که البته با توجه به اینکه غالبا این سازمان ها در شرایط و اوضاع جنگ سرد شکل گرفته بودند ، در اوضاع کنونی نیاز به تطبیق خود دارند.
تغییرات گسترده ای که در پایان قرن بیستم در صحنه روابط بین الملل به وجود آمد اثرات شگرفی رابر روابط میان کشورها و ساختار سازمان های بین المللی داشته است که از این بین مهمترین آنها سقوط اتحاد جماهیر شوروی سابق و پایان جنگ سرد را می توان ذکر کرد .فروپاشی شوروی سابق و پایان جنگ سرد را می توان ذکر کرد . فروپاشی شوروی سابق نه تنها در مسائل سیاسی و امنیتی تحولاتی را ایجاد نمود مهمتر از آن در روابط اقتصادی نیز دگرگونی هایی را به وجود آورد و بسیاری از تحولات را معطوف به این دگرگونی هایی را به وجود آورد و بسیاری از تحولات را معطوف به این دگرگونی ها نمود.
در نظام نوین اقتصادی مشخصات ذیل را می توان مشاهده نمود 1- اولویت یافتن موضوعات اقتصادی در روابط میان کشورها 2- گرایش اکثریت کشورهای سوسیالیستی سابق و جهان سوم به سوی اقتصاد بازار 3- اهمیت یافتن سازمان های اقتصادی بین المللی از قبیل بانک جهانی و ... 4- توجه بیشتر به مسائل زیست محیطی در کنار فعالیتهای اقتصادی 5- تمایل کشورها در جهت ایجاد پیمان های اقتصادی منطقه ای .
از این جهت است که چنین گرایش هایی فعالیت سازمان های اقتصادی را نسبت به گذشته افزایش داده و آنها را وادار به ایجاد تغییراتی درونی باتوجه به شرایط حاکم بر این نظام می نماید تا توانایی ادامه فعالیت خود را داشته باشند.
کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد ( آنکتاد ) به عنوان یک رکن مجمع عمومی سازمان ملل متحد از زمره این سازمانهاست . از آنجا که این سازمان با تلاش کشورهای در حال توسعه به وجود آمده و در جهت منافع آنها می باشد ، آینده این سازمان برای این قبیل کشورها از جمله ایران مهم می باشد.
این درست است که همیشه تحولات باعث تغییر شرایط و مقتضیات موجود می گردند و پدیده هایی که براساس شرایط قبل از تحول به وجود آمده اند باید با شرایط جدید وفق داده شوند زیرا در غیر اینصورت ادامه کار آنها منطقی نخواهد بود . لذا سازمان ها بعد از بررسی های لازم در زمینه شرایط حاکم ، به ایجاد تغییرات و تحولاتی در ساختار، اهداف و بالطبع در اساسنامه خود دست خواهند زد تا در مقابل تغییرات مصون بمانند .
از آنجا که اقدامات آنکتاد بیشتر در جهت ارائه رهنمود به کشورهای عضو در خصوص شرایط حاکم می باشد ، برخی بر این باورند که آنکتاد به دلیل از دست دادن علت وجودی خود حتی در صورت تطبیق با ترتیبات جدید ادامه فعالیت آن امکان پذیر نخواهد بود .
در این بخش سعی شده است تا ابتدا تاریخچه آنکتاد و شرایطی که در آن شکل گرفته است بررسی و سپس اقدامات این سازمان را در جهت سازگاری با اوضاع و احوال کنونی مورد توجه قرار داده و ضمن بیان حوزه های فعالیت این سازمان به ارتباطش با دیگر سازمانهای تجاری بین المللی بپردازیم و در پایان وضعیت و نقش آنکتاد را با توجه به موفقیت های گات و ادامه یا عدم ادامه فعالیت آنکتاد را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم .
فهرست مطالب:
یک – مقدمه
الف . ضرورتهای بیان شده برای تدوین یک کنوانسیون جدید روزآمد و یک کاسه کردن قواعد پیشین
ب . گزینه ها ی ممکن به جای تدوین کنوانسیونی جدید
دو – مسئولیت متصدی در حمل و نقل مسافر
الف . مباحث مربوط به اسناد
ب . « پنجمین دادگاه صالح »
فقط دعاوی مربوط به فوت و صدمه بدنی مسافر در پنجمین دادگاه صالح قابل طرح است. حق مسافر برای انتخاب یکی از دادگاههای صالح« پنجمین دادگاه صالح » باید در یکی از دولتهای عضو واقع شده باشد.متصدی حمل باید در محل استقرار « پنجمین دادگاه صالح » به عملیات حمل و نقل هوایی اشتغال داشته باشد.مسافر زیاندیده باید تنها یک سکونتگاه دائمی داشته باشد .اهمیت نسبی « پنجمین دادگاه صالح » در مقایسه با چهاردادگاه صالح موجود .ج . فوت و صدمه بدنی – آیا لطمات و صدمات روحی و روانی نیز قابل جبران است ؟
د . مسئولیت نامحدود و دفاعیات
1- بررسی مختصر نظامهای موجود مسئولیت
2- ترکیب و ادغام کنوانسیونها و پروتکلهای پیشین در کنوانسیون مونترال
ه . مسئولیت متصدی حمل در قبال بار همراه مسافر
1- مسئولیت در قبال بار همراه تحویل شده
2- مسئولیت در قبال بار همراه تحویل نشده
3- محدوده های مسئولیت ، دفاعیات و دادگاه صالح در دعاوی راجع به بار همراه تحویل شده و بار همراه تحویل نشده
و . پیش پرداختها
سه – مسئولیت متصدی در حمل و نقل کالا
الف . مباحث مربوط به اسناد
ب . مسئولیت در قبال کالا مطلق و غیرقابل نقض
1- بررسی مختصر نظامها موجود مسئولیت
2- ترکیب و ادغام کنوانسیونها و پروتکلهای پیشین در کنوانسیون مونترال
چهار – مسئولیت متصدی حمل در قبال تأخیر
الف . مسئولیت در قبال تأخیر مسافر
ب . مسئولیت در قبال تأخیر کالا
پنج – بیمه
شش – آزادی قراردادی
منابع و مأخذ:
1) حقوق بین الملل هوایی نوشته دکتر منصور جباری
2) مجله حقوقی شماره سی و یکم ( دفتر خدمات بین الملل جمهوری اسلامی ) ، کنوانسیون راجع به یکپارچه کردن برخی مقررات حمل و نقل هوایی مونترال ، 28 می 1999.
3) مجله پژوهشهای حقوقی ، شماره نه ، راجع به قانون قابل اجرا در حمل و نقل هوایی نوشته دکتر منصور جباری .
مقاله کامل در مورد توسعه شهرها
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 108
مقدمه
وجود برنامه توسعه شهرها از ابتدای قرن اخیر یک ضرور غیر قابل انکار مطرح گردیده و این ضرورت در ایران در دهه چهل با تهیه و تصویب اولین طرح های جامع شهری عینیت یافت. ولی طی این سال ها اجرای اینگونه طرح ها در اکثر موارد پیش بینی شده به علل گوناگون محقق نشد که بررسی این علل خارج از بحث می باشد. ولی یکی از علل عدم موفقیت اجرای طرح های جامع و تفصیلی را می توان در جدا بودن فرآیند تهیه و تصویب طرح ها از روند اجرای این طرح ها دانست. به همین علت هیچ گاه شهرداری ها خود را موظف به تجهیز و سازماندهی برای تهیه برنامه های توسعه شهرها نمی دانستند و اگر هم به ندرت شاهد وجود تشکیلاتی برای تهیه اینگونه طرح های توسعه در شهرداری ها هستیم، نباید آن را به منزله ورود شهرداری ها به عرصه تهیه برنامه های توسعه شهری دانست. یکی از موارد معدودی که نوید ورود شهرداری ها به عرصه تهیه برنامه های توسعه شهری را می دهد تشکیل معاونت طرح و برنامه در منطقه 6 است. که برای اولین بار با تهیه برنامه پنج ساله اجرایی- عمرانی شهرداری منطقه 6 به صورت جدید به سمت تهیه برنامه توسعه برای منطقه 6 حرکت کرده است ولی تهیه این برنامه نیز خود با مشکلات متعددی روبرو است که مهمترین آنها به شرح زیر است:
1-نبود طرح و برنامه بهنگام برای کل شهر تهران 2-قدیمی بودن طرح های قبلی شهر تهران مثل طرح جامع و طرح ساماندهی 3-مدیریت غیر متمرکز شهری 4-عدم انسجام کافی در سازمان های مختلف شهرداری 5-رشد بدون برنامه در شهر تهران بخصوص طی دو دهه ی اخیر 6- خلاءهای اطلاعاتی بسیار زیاد 7-منابع مالی ناپایدار در شهرداری تهران.
مجموعه مشکلات بالا سبب می گردد که نتوان برای شهر تهران برنامه پنج ساله ای را بصورت بسیار قاطع و مطمئن و منسجم ارایه داد و این موضوع به نحو بسیار شدیدتری برای مناطق شهری صدق می کند. بخصوص آنکه با توجه نبود طرح های بالادست، نمی توان به نقش مناطق شهری در کل پهنه شهر تهران دست پیدا کرد ولی از سوی دیگر نیز نمی توان توسعه شهر و مناطق آنرا به دست روزمرگی سپرده و چاره ای جز برنامه ریزی با ملحوظ قرار دادن موانع و مشکلات نمی باشد. تهیه برنامه پنج ساله اجرایی-عمرانی شهرداری منطقه 6 تهران با توجه به مشکلات و موانع ذکر شده از اواخر سال 80 شروع گردید و از همان ابتدا ضمن جمع آوری اطلاعات پایه سعی گردید که به تصویر نسبتاً صحیح و دقیقی از این منطقه در زمینه های مختلف دست پیدا کرد تا با انعطاف پذیری زیاد به تهیه برنامه پنج ساله شهرداری منطقه 6 پرداخت. در هر صورت طرح پیش رو اولین نمونه از تهیه برنامه پنج ساله شهرداری های کشور می باشد و مسلماً با کاستی هایی رو به رو است ولی در هر صورت تلاش بر این بوده که با استفاده از کارشناسان با تجربه در زمینه های مختلف مطالعاتی، برنامه اجرایی- عمرانی شهرداری منطقه 6 به نحوی تدوین گردد که بعنوان یک سند اجرایی و برنامه ای مورد استفاده مدیریت شهرداری منطقه قرار گیرد.
از آنجا که شه سیستمی باز است، پیچیده، چند بعدی و پویا، پیش بینی برای تمام اجزاء و تغییر و تحولات آن و برنامه ریزی دقیق و کامل برای تمام عناصر و اجراء آن، نه ممکن و نه لازم است و برنامه ریزی شهری اگرچه به «جامع نگری» نیاز دارد ولی نمی توان تمام حیات آنرا در چارچوب یک «طرح جامع» شناسایی و برنامه ریزی کرد.
تفکرات و جهت گیری های مبتنی بر معماری در طراحی شهری:
جهت گیری های مبتنی بر معماری شهری بیشتر زاییده ی اندیشه ی طرح های وسیع، مراکز شهری، مجموعه های مسکونی و مانند آن به صورت بخش هایی در شهر است. بویژه تفکرات زیباسازی و سیمای شهری، آذین شهری شامل تولیدی و روشنایی و علایم و مانند آن در این جهت گیری غلبه دارد. تردیدی نیست که چنین مباحثی در حوزه ی فعالیت طراحی شهری قرار دارند، اما طراحی شهری تنها متوجه چنین مواردی نیست. از طرفی خصوصیت کار معماری به طور عام نشان می دهد که فعالیت در مرجله ای خاتمه یافته است، اما توسعه و تحول کالبدی شهر فضاهای شهری در طول تاریخ حاکی از این است که ایجاد هیچ شهری با یک طرح مشخص و تغییرناپذیری شروع نشده تا در مرحله ای معین تمام شود، و این امر حتی در مورد شهرهای از پیش طراحی شده مانند میله توس و پیرینه در یونان باستان و مونپازیه در قرون وسطی نیز صادق بوده است. در ضمن، شاید قوت یافتن جهت گیری مبتنی در طراحی شهری معلول برداشت از برخی نوشته های پیشگام چند دهه ی اخیر در حوزه‌ی طراحی شهری است. برای مثال، مآخذی مانند کتاب ارزشمند اسپرای ریگن به نام طراحی شهری: معماری شهرها…(14)ممکن است این تصور خطا را به وجود آورده باشد که طراحی شهری همان معماری است منتهی در مقیاسی بزرگ تر، حال آنکه مباحث کتاب غیر از این است. طراحی شهری، به ویژه در کشورهایی که دارای فرهنگ غنی معماری و شهرسازی هستند، رشتهای مستقل است نه معماری است نه برنامه ریزی شهری، اما با هر دوی اینها و تخصص های دیگری که بدان ها اشاره شد رابطه دارد طراحی فضای شهری (فضاهای شهر و جایگاه آن در زندگی و سیمای شهری) محمود توسلی با همکاری ناصر بنیادی
اهمیت تاریخ معماری و شهرسازی:
معمولاً در تاریخ هنر هر دوره ای مدرجاً بر پایه ی تلفیقی از عناصر شکلی و عملکردی دوه های گذشته استوار می شود. لذا نادیده گرفتن تاریخ تحلیل معماری و شهرسازی به طراحی سبک سرانه برای زمان حال می انجامد و چنین حالی برای ساختن آینده نیز حرفی نخواهد داشت. بار دیگر لازم است به این ظر تبیین دقت کنیم که زندگی جریان هماهنگ و پیوسته ی تجربه هاست و هر تجربه ی نوی بر اساس تجارب قبلی است که شکل می گیرد.
روی گرد آن از مفاهیم، معانی و اصول شکل دهنده ی فضاهای معماری و شهری گذشته است. چگونه می توان فرهنگ بشری را در طول تمام قرون و اعسار نادیده گرفت. آینده ی مستحکم بر تکمیل و تصحیح گذشته استوار می گردد. اشتباه مدرنیسم گسستن از تاریخ و نادیده گرفتن سنت بود. در بررسی مسئله ی مدرنیسم در معماری و شهرسازی باید به تأثیر آن در مجموع توجه کرد نه طراحی چند ساختمان منفرد توسط هنرمندانی سنت شکن، بدعت گذار و نوآور که در هر دوره ی تاریخی یافت می شوند. در ایران تأثیر مدرنیسم در مدارس معمارس و شهرسازی بحثی است بنیادی. مدرنیسم که در دهه های اول تأسیس رشته های معماری و شهرسازی فراگیر بود، برهنه عمل کرد و نظر شهروند ایرانی را نسبت به گذشته آلوده نمود. معماری آرام و نجیب ایرانی در برابر حملات گستاخانه مدرنیسم تاب نیاورد و متلاشی شد. اگر در غرب به تدریج زیر خشم نقادان آگاه معماری و شهرسازی از دوره ی پس از مدرنیسم به در کرد! در ایران از همان آغاز بدون مقاومت پذیرفته شد. هر روز هزاران مسجد و مدرسه و خانه در شهرهای ایران بر پا می شود بدون اینکه کوچکترین ارتباط با فرهنگ معماری ایران داشته باشد. این گونه بحث درباره ی ارزش های گذشته و مدرنیسم ممکن است نشانه ی طرفداری از تقلید و تکرار گذشته به شمار آید. حاشا و کلا که این توقف است و از حرکت باز ایستادن. مقصود ادراک گذشته و آموختن آن گوهر اساسی معماری گذشته، یعنی فضاست، چیزی که دیگر زمان نمی شناسد و فضای شهر واجد همین گوهر اساسی است، به ویژه فضاهایی که در طول تاریخ به تدریج شکل گرفته اند.
تخریبگرایی، یک پدیده اجتماعی
امروزه در اکثر مناطق شهری، تخریب گرایی، به شدت شیوع پیدا کرده است. این پدیده، مختص جوامع صنعتی نیست و در مناطق رو به توسعه ی شهرنشینی، و در مناطقی که بافت جمعیتی ناهمگونی دارند یا با افزایش جمعیت، مهاجرت و دگرگونی در نظام ارزشی رو در رو هستند به وفور یافت می شود.
تخریب گرایی جنبه های زیر را دارا است:
الف)جنبه های خضونت و تخریب
ب)صدمه به چیزهایی که متعلق به دیگران است و نه شخص تخریب گر
پ)صدمه به اموال عمومی و مردم
ت)در کل هر خسارتی که فرد خسارت زننده باید آن را جبران کند و مسئولیت خسارت وارد بر عهده ی اوست آن چه در این میان بیشتر دیده شده است، صدمه به اموال عمومی است که مبلمان شهر هم در آن جای دارد.
در این مورد شاید از آن جا نشأت می گیرد به نظر نمی رسد اموال یاد شده صاحبی داشته باشد، یا حداقل تعیین مالکیت آنها دشوار است.
از دیدگاه اجتماعی، انگیزه ی تخریبگرایی را می توان در پنج گروه دسته بندی کرد:
تخریبگرایی مال اندوزی 2.تخریبگرایی تاکتیکی 3.تخریبگرایی تفریحی تخریبگرایی خصومتتخریب گرایی، عامل تأثیرگذار بر طراحی
تخریبگرایی یکی از اصلی ترین عوامل مؤثر در حیطه مبلمان و المانهای شهری است. این تأثیر آن قدر عمیق است که محصولی بدون رعایت نکات ضد تخریبگرایی، در عمل فاقد کاربرد است و تنها به منزله ی یک تندیس زیباست برای موزه های شهر. دو نکته مهم در این میان، طراحی کامل با عنایت به تخریبگرایی و شرایط محل بوده و دوم نحوه ی نصب و استقرار اجزای شهری است. این دو نکته، مهم ترین مسئولیت طراح مبلمان شهری است.
نقش طراح
در حیطه ی طراحی مبلمان مقاوم در برابر تخریب گرایی، نقش طراح نقشی کلیدی است. او می تواند همراه با آفرینش یک محیط انسانی احساس احترام و تملک را در افراد بر انگیزد و عامل نومیدی تخریبگران باشد. به عبارت دیگر طراح، جزئیات ابنیه و تجهیزات عمومی را باید به گونه ای طراحی کند که به راحتی دیده شود و شبیه شئ دیگری نباشد، توهم و مشکل در استفاده ایجاد نکند و حس تعلق و مسؤولیت بیافزاید. در کل طراح باید درک درستی از تخریب گرایی در جامعه مورد نظرش داشته باشد. آموزشات نیز درعلل عدم تخریب گرایی نقش به سزایی داد و با تکرار اینکه مبلمان شهری جزء عوامل عمومی محسوب می شود و تخریب گرایی آن زشت شدن شهر خودمان را به همراه دارد، می تواند اثرات مثبت به سزایی داشته باشد.
کلیات
تعیین قلمرو حرفه ای و فهرست مبلمان شهریپیش از پرداختن به جزئیات موضوع مبلمان، به نظر می رسد ترسیم نمایی کلی و مختصر از قلمرو و فهرست اجزای آن ضروری باشد. طراحی مبلمان شهری یک موضوع میان رشته ای[1] است، موضوعی که فصل مشترکی است از رشته ها و گرایشهای مختلف؛ موضوعی چند سویه که در تخصص های مختلف می توان حقی بر آن قائل شد. گروه بسیاری، مسؤول آن هستند و در مواردی نیز همین چند مسؤولیتی، عامل رکود آن شده است. دامنة آن چنان گسترده است که به سختی می توان قیم دلسوزی برایش یافت. طراحی و برنامه ریزی شهری، طراحی صنعتی، معماری، معماری فضای سبز، معماری داخلی، طراحی گرافیک، مهندسی عمران، مجسمه سازی، نقاشی و مهندسی تأسیسات و ترافیک، تعدادی از تخصص هایی هستند که درگیری و ارتباط بیشتری با طراحان مبلمان شهری در مجموعة شهر و خیابان دارند.
برای درک صحیح رابطة رشته های مختلف در طراحی مبلمان شهری، در ابتدا باید از وظایفی که بر عهدة آنهاست درک درستی داشت. به طور ساده و خلاصه وظیفة هدایت، کنترل، امنیت، ارتباط، راحتی، تبلیغات، تزیین و تفریح در سطح شهر و خیابان بر عهدة مبلمان شهری است.
تنظیم چنین فعالیت های در سطح شهر از توانایی یک تخصص و چند متخصص خار است. این تنوع ساختاری، اساس شکل گیری تسهیلات و امکاناتی در سطح شهر با عنوان «مبلمان شهری» است.
مشاهده انواع آبنما، جوی، استخر، حوض خیابانی و از این قبیل نیاز به تخصص مهندسان تأسیسات را آشکار می کند. کلیة علایم راهنمایی و رانندگی، طراحی و جانمایی آنها و هرچه در این مجموعه جای می گیرد، نظر مهندسان ترافیک را می‌طلبد. در طراحی تبلیغات محیطی و هماهنگ سازی علایم و تابلوها باید گفت که طراحی گرافیک با هدف ایجاد ارتباط تصویری مناسب بین شهروندان در سطح معابر عمومی نقش مهمی ایفا می کند.
وقتی بحث سازه های فضایی، کفسازی، جوی و جدول، پله و شیبراهه در منظر شهر پیش می آید، وجود متخصصان مهندسی عمران ضروری است. مجسمه سازان و نقاشان یا هنر خود در عرصه ی تجسمی و کاربردی در صدد روح بخشیدن به سطوح سرد و خشک شهر و پر کردن فضاهای خالی و کسل کنندة آن هستند. معماران با طراحی حجم های متنوع و کاربردی با بهره گرفتن از المان های روشنایی و گلدانهای تزییینی، فضاهای باز را زینت می بخشند. طراحی برخی اجزای مبلمان شهری به وسیلة معماران به ویژه هنگامی صورت می گیرد که مجموعه های مسکونی، تجاری، اداری یا صنعتی با تمام ملزومات زیستی مد نظر باشد.
متخصصان طراحی و برنامه ریزی شهری و نیز معماری فضای سبز[2](که گرایشهای طراحی پارک و محوطه زیر مجموعة تخصص آنهاست)، از اصلی ترین گروه های مسؤول تجهیز فضاهای شهری هستند.
طراحان فضای سبط نیز در گروه دیگری از مبلمان شهری یا به عبارتی مبلمان پارکی نقش عمده ای دارند. این گروه از مبلمان بیشتر، نیمکت، زباله دان، روشنایی، علایم، آبخوری، وسایل بازی، کیوسک و اقلام دیگری که معمولاً در پارک یا فضاهای سبز وجود دارند را شامل می شود.
صحنه ی خیابان های معاصر با به هم ریختگی فراوان اثاثیه و تجهیزاتش پدیده ای نسبتاً جدید است؛ اگر به یکی از عکس های قدیمی نگاه کنید در آن معدودی تیر برق، نیمکت، یک فواره آب و تعداد محدودی تابلو علامت در نمای طبقه همکف ساختمان‌ها مشاهده می کنید. بتدریج تأسیسات مختلف روشنایی سرد و بی احساس (فلورسنت) خیابان و توقف سنج (پارکومتر)ها همراه با انبوهی از آگهی ها و علایم تبلیغاتی برای جلب توجه مردم ظاهر شدند. ظرف های پلاستیکی و یکبار مصرف، فرهنگ دور ریختن خود ظرف و در نتیجه سطل های زباله را به همراه آورد که در همه جا به چشم می‌خورد.
در ابتدا این اجزای مختلف تجهیزات خیابانی به شیوه ای ناهماهنگ طراحی می شدند. این وضع را تنوع مواد جدید وخیم تر کرد. اما با شهور طرحهای احیای شهری؛ نظیر خیابان های پیاده، معابر ساحلی و نواحی تاریخی، توجه بیشتری به اهمیت طراحی منظر خیابانی از جمله سنگ فرش و تجهیزات خیابانی معطوف شده است.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
گزارش تحقیق تکنولوژی ، توسعه ، آموزش هیئت علمی
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه50
فهرست مطالب
توصیه های عملی
خلاصه اجرایی
هدف ، هدف از این تحقیق تعیین کردن نگرش های هیئت علمی نیازها و تجربیات تکولوژیهای اموزشی ، وسایل کلاس درس ، سرویس های پیشرفت حرفه ای و سیستم مدیریت دوره ، تخته سیاه بود .
طراحی این تحقیق با 15 سال ، محاسبه کلی ف روشهای اموزش و رضایت از تکنولوژی دانشگاه را بیان کرد . این تحقیق فقط از طریق ایمیل به هیئت علمی تمام وقت در پاییز 2005 با 44 % میزان پاسخ و به هیئت علمی پاره وقت در بهار 2006 با 29 % میزان پاسخ ارسال شد .
یافته های کلیدی
موضوعات مثبت
اعضای هیئت علمی تمام وقت و پاره وقت قصد اموزش و ادامه استفاده از تکنولوژیهای اموزشی در تدریس علارغم موانع شخصی و نهادی سطح مهارت ، زمان ، بودجه ، پوستیژ یا اعتبار نسبت به استخدام رسمی و تشویق را دارند.
اعضای هیئت علمی پاره وقت علاقمند به اموزش تخته سیاه پیشنهاد شده در دانشگاه های منطقه هستند
موضوعات نیازها
هیئت علمی علاقه و برخورداری اش از پیشرفت حرفه ای و بهترین روشهای تولید و مشمول پیشرفت صفحه وب ، جلسات بحث اینترنتی ، تحقیق تکنولوژی و چند رسانه ای برنامه آموزشی شان را بیان کرده است .
CTL مخالفت پیشنهاد کارگاه هایی برای پیشرفت حرفه ای است که زمان و سطح نیاز آموزشی را برای هیئت علمی براورد می کنند.
کمک ادارات علمی برای اضافه کردن تکنولوژی به تدریس و زمان جهت ایجاد روشهای جدید
یک اقدام غیر از Powerpoint جایگزین شده سخنرانی